Archiwalne

Chopin w Warszawie wczoraj i dziś

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina zaprasza na cykl koncertów słowno – muzycznych zatytułowany „Chopin w Warszawie wczoraj i dziś”.
Nasz nowy projekt polega na organizacji sześciu recitali fortepianowych połączonych z wykładami o obiektach w stolicy związanych z kompozytorem.
Dzięki przychylności Związku Polskich Artystów Fotografików, koncerty odbywać się będą w Starej Galerii ZPAF, o godz. 17.00, w każdą niedzielę począwszy od 15 kwietnia.
Utwory Chopina prezentować będą najzdolniejsi warszawscy pianiści młodego pokolenia, a o miejscach chopinowskich opowiedzą znani varsavianiści, muzealnicy i muzykolodzy.
Projekt dofinansowuje m. st. Warszawa – Dzielnica Śródmieście.

Wstęp wolny. Ilość miejsc ograniczona.

 

15 kwietnia-Joanna Różewska, Romuald Morawski

"Mieszkanie Chopina w Pałacu Saskim"
15.04.2012

Romuald Morawski (kierownik działu edukacji Muzeum Historycznego m. st. Warszawy) - wykład

Joanna Różewska - fortepian

Urodziła się 7 lutego 1988 r. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 8 lat. Uczęszczała do Zespołu Szkół Muzycznych I i II st. W Siedlcach. Obecnie jest studentką V roku Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Elżbiety Tarnawskiej.
Otrzymała nagrody na wielu konkursach, m.in.:
- Wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym "Chopin dla najmłodszych" w Antoninie (2002 r.)
- I Nagroda na Śląskim Konkursie Pianistycznym w Zabrzu (2005 r .)
- Nagroda pozaregulaminowa na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy (2007 r.)
- Nagroda pozaregulaminowa na Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Mariańskich Łaźniach (2008 r.)
- tytuł laureatki Ogólnopolskiego Festiwalu "Tydzień talentów" w Tarnowie (2008 r.)
- V Nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie (2008 r.).
Pianistka występowała w wielu prestiżowych salach muzycznych; m.in.: w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, Łazienkach Królewskich w Warszawie, Pałacu w Wilanowie, Żelazowej Woli, Forbidden City Concert Hall w Pekinie, Centrum Filharmonicznym Gasteig w Monachium, Sztokholmskim City Hall, Filharmonii Narodowej w Kiszyniowie, Salle Cortot w Paryżu, w Ogrodzie Luksemburskim w Paryżu, w Bibliotece Polskiej w Paryżu oraz w Kursaal w Stuttgarcie.
Występowała jako solistka z takimi orkiestrami jak m.in.: Sinfonia Varsovia, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Olsztyńskiej, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej, "Concerto Avenna" oraz Kwartet Camerata.
Joanna Różewska jest stypendystką Ministra Kultury, Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci oraz Prezydenta Miasta Siedlce.
W 2010 r. reprezentowała Polskę na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina.

Program:
Nokturn Des-dur op. 27 nr 2
Mazurki op. 50:
G-dur nr 1
As-dur nr 2
cis-moll nr 3
Ballada g-moll op. 23
Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22

Romuald Morawski

Joanna Różewska przed koncertem
22 kwietnia-Karolina Marchlewska, Jerzy Miziołek

"Śladami Chopina po Uniwersytecie Warszawskim"
22.04.2012

prof. dr hab. Jerzy Miziołek - prelekcja

Jest dyrektorem Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego, kierownikiem Zakładu Tradycji Antyku w Sztukach Wizualnych w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i wykładowcą w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (SWPS). Prowadzi interdyscyplinarne badania nad kulturą antyczną od późnego antyku po współczesność, ze szczególnym uwzględnieniem włoskiego renesansu i sztuki XVIII w. W ostatnich latach wiele uwagi poświęca warszawskim czasom Fryderyka Chopina, czego owocami są m.in. książka i film dokumentalny pt. „Chopin wśród artystów i uczonych”. Jest autorem 9 książek, 4 prac zbiorowych i ponad 140 rozpraw, artykułów i recenzji, z których znaczna część została ogłoszona w języku angielskim i włoskim. Obecnie jednym z jego głównych celów działania jest utworzenie Muzeum - Domu Chopina w murach Uniwersytetu Warszawskiego.

Karolina Marchlewska - fortepian

W 2005 roku ukończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Bronisławy Kawalla oraz w klasie kameralistyki prof. Jerzego Marchwińskiego. W 2008 roku ukończyła z I nagrodą studia podyplomowe w klasie fortepianu prof. Mariana Rybickiego w Ecole Normale de Musique de Paris (Dilpome Superieur d’Enseignement de Piano a l’unanimité). W latach 2006-2009 była stypendystką Fondation Zaleski.
Dwukrotnie zajmowała II miejsce w Regionalnych Przesłuchaniach Uczniów Klas Fortepianu Szkół Muzycznych I Stopnia w Warszawie (1991, 1993). W 1997 roku zdobyła I nagrodę oraz cztery nagrody specjalne na III Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Piotrkowie Trybunalskim. Jest laureatką IV nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Markopoulo w Grecji (1998) oraz I nagrody na III Ogólnopolskim Konkursie Interpretacji Muzyki Francuskiej w Łodzi (1999). W latach 1998 i 1999 była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki. W 2000 roku została laureatką III nagrody-stypendium III Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Stypendystka Lions Club Warszawa Nike.
Uczestniczyła w Kursach Muzyki Dawnej w Białymstoku i Słupsku oraz w Kursie Pianistycznym w Dusznikach Zdroju w klasie prof. Bronisławy Kawalla. Brała udział w lekcjach mistrzowskich profesorów: Johna O'Conora, Wiktora Makarova, Petera Eichera, Olega Krimmera, Svetlany Navassardian, Andrzeja Jasińskiego, Józefa Stompla, Jerzego Sulikowskiego, Tadeusza Chmielewskiego. W 1999 roku była stażystką rządu francuskiego na kursie pianistycznym Academie Internationale de Musique Maurice Ravel w Saint-Jean de Luz we Francji w klasie prof. Georgesa Pludermachera.
Pianistka koncertuje w kraju i za granicą (Niemcy, Hiszpania, Francja, Wielka Brytania, Kuwejt).

Program:
Barkarola Fis-dur op. 60
Nokturn H-dur op. 9 nr 3
Mazurki op. 50:
G-dur nr 1
As-dur nr 2
cis-moll nr 3
Walc As-dur op. 34 nr 1
Scherzo b-moll op.31

Prelekcja prof. Jerzego Miziołka

Karolina Marchlewska
29 kwietnia-Piotr Latoszyński, Maciej Janicki

"Salonik Chopinów w budynku obecnej ASP"
29.04.2012

Maciej Janicki - prelekcja

Absolwent muzykologii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2007 związany z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, od 2008 jako asystent muzealny, a od 2012 jako p.o. kuratora Muzeum Chopina.
Brał udział w pracach merytorycznych i organizacyjnych nad ekspozycją stałą w Muzeum Chopina (kurator sal Kobiety, Osobowość i Podróże po Europie, autor opracowań naukowych na potrzeby prezentacji multimedialnych, koordynator merytoryczny). Autor wystaw „(Re)sounding Signs: Polish Chopin Posters 1949-2007” (Plymouth) i „PLAKAT 2010. POSTSCRIPTUM” (Warszawa). Zajmuje się ikonografią chopinowską. Działa również jako organizator wydarzeń muzealnych i redaktor.
Naukowo zajmuje się soundscapes (pejzażami dźwiękowymi) współczesnymi i dawnymi. Przygotowuje doktorat na temat pejzażu dźwiękowego jako kontekstu życia i twórczości Chopina. Jego zainteresowania skupiają się na muzyce i sztukach wizualnych XIX, XX i XXI wieku.

Piotr Latoszyński - fortepian

Absolwent Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi w klasie fortepianu prof. Tadeusza Chmielewskiego. Studia pianistyczne kontynuował w Hochschule für Musik im. Roberta Schumanna w Düsseldorfie oraz w Akademii Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem prof. Wiesława Piękosia. Ukończył też z wyróżnieniem podyplomowy wydział fortepianu solowego.
Brał udział w licznych kursach mistrzowskich, m. in. w Hamamatsu International Piano Academy (Japonia), w Santa Barbara Summer School & Festival (USA) i Meisterkurs für Musik w Zurichu (Szwajcaria), w Międzynarodowym Kursie Pianistycznym w Krakowie oraz w kursach Konzertarbeitswochen w Goslar i Internationaler Mesiterkurs für Pianisten w Darmstadt (Niemcy). Kursy te prowadzili wybitni pedagodzy, tacy jak Hiroko Nakamura, Arie Vardi, Rudolf Buchbinder, Kevin Kenner, Yves Henry, Yvonne Lee, Jerome Lowenthal.
Ma za sobą występy na wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach pianistycznych. Jest laureatem Ogólnopolskiego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2003) oraz Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej w Łodzi w kategorii „trio fortepianowe” (2004). W 2006 roku wygrał Konkurs im. Fryderyka Chopina w Mariańskich Łaźniach, a w 2007 roku Konkurs im. Miłosza Magina w Paryżu, otrzymując dodatkowo nagrodę prasy.
Piotr Latoszyński wielokrotnie brał udział w festiwalach muzycznych, m. in. w Międzynarodowym Festiwalu w Mariańskich Łaźniach (2006), Festiwalu Chopinowskim w Nohant (2008) i w Ruhr Klavierfestival (2008).
Koncertował w Polsce, na Węgrzech, we Francji, w Czechach, Niemczech, Szwajcarii, Japonii i Stanach Zjednoczonych.

Program:
Fryderyk Chopin (1810 - 1849)
Polonez As-dur op. 53
Scherzo cis-moll op. 39
Mazurki z op. 17:
B-dur nr 1
a-moll nr 4
Walc Es-dur op. 18
Andante spianato i Wielki polonez Es-dur op. 22

 

Maciej Janicki
6 maja-Agnieszka Korbecka-Chrabałowska, Katarzyna Hussar

"Warszawskie występy Chopina (Belweder, Kościół Ewangelicki, Kościół Wizytek)"
6.05.2012

Katarzyna Hussar - prelekcja

Pasjonatka życia i twórczości Fryderyka Chopina, laureatka II nagrody w Międzynarodowym Konkursie Wiedzy o F. Chopinie "All About Chopin" (Katowice 2010). Ukończyła studia na kierunkach lingwistycznym oraz finansowym. Na co dzień pracuje w dużej firmie, a z zamiłowania jest tłumaczem i przewodnikiem po Warszawie. Od 2004 roku jest członkiem Towarzystwa im. F. Chopina. W wolnym czasie chętnie angażuje się w charakterze wolontariusza w organizację imprez chopinowskich, m.in. XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w 2010 roku oraz festiwalu "Chopin i jego Europa" w 2011 roku.

Agnieszka Korbecka-Chrabałowska - fortepian

Po ukończeniu Liceum Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Warszawie studiowała w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie fortepianu prof. Kazimierza Gierżoda. Odbyła również studia podyplomowe pod kierunkiem profesora Kazimierza Gierżoda i adiunkt Marii Stojek.
W 1995 r. otrzymała nagrodę specjalną za interpretację dzieł Fryderyka Chopina na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Miłosza Magina w Paryżu.
Uczestniczyła w wielu międzynarodowych mistrzowskich kursach pianistycznych, pracując z tak wybitnymi pedagogami jak: Paul Badura-Skoda, Andrzej Jasiński, Louis Nagel, Zbigniew Śliwiński, Edith Picht-Axenfeld, Jan Ekier, Martino Tirimo.
Prowadzi ożywioną działalność koncertową w kraju jako solistka i kameralistka. Wykonała recitale między innymi w Żelazowej Woli, w Łazienkach Królewskich, na Międzynarodowym Festiwalu „Floralia Muzyczne” w Powsinie, w Zamku Ostrogskich, w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, w Białymstoku, Lublinie i Nałęczowie.
Występowała też we Francji, w Albanii, Grecji, Niemczech i Szwajcarii (Międzynarodowy Festiwal Ticino Musica w Locarno).
W czerwcu 2001 roku wykonała dwa recitale w Tiranie (Albania) oraz prowadziła mistrzowski kurs pianistyczny w tamtejszej Akademii Muzycznej.
W roku następnym brała udział w pracach jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Tiranie.

Program:
Fryderyk Chopin (1810 - 1849)
Polonez As-dur op. 40 nr 1
Mazurki op. 17:
B-dur nr 1
e-moll nr 2
As-dur nr 3
a-moll nr 4
Walc As-dur op. 34 nr 1
Walc h-moll op. 69 nr 2
Scherzo b-moll op. 31

 

Agnieszka Korbecka-Chrabałowska
13 maja - Monika Quinn, Maciej Janicki

"Zamek Ostrogskich - historia i czasy współczesne "
13.05.2012

Maciej Janicki - prelekcja

Absolwent muzykologii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2007 związany z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina, od 2008 jako asystent muzealny, a od 2012 jako p.o. kuratora Muzeum Chopina.
Brał udział w pracach merytorycznych i organizacyjnych nad ekspozycją stałą w Muzeum Chopina (kurator sal Kobiety, Osobowość i Podróże po Europie, autor opracowań naukowych na potrzeby prezentacji multimedialnych, koordynator merytoryczny). Autor wystaw „(Re)sounding Signs: Polish Chopin Posters 1949-2007” (Plymouth) i „PLAKAT 2010. POSTSCRIPTUM” (Warszawa). Zajmuje się ikonografią chopinowską. Działa również jako organizator wydarzeń muzealnych i redaktor.
Naukowo zajmuje się soundscapes (pejzażami dźwiękowymi) współczesnymi i dawnymi. Przygotowuje doktorat na temat pejzażu dźwiękowego jako kontekstu życia i twórczości Chopina. Jego zainteresowania skupiają się na muzyce i sztukach wizualnych XIX, XX i XXI wieku.

Monika Quinn - fortepian

Absolwentka Państwowego Liceum Muzycznego im. Zenona Brzewskiego w Warszawie, w klasie prof. Teresy Manasterskiej. W roku 2007 ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Anny Jastrzębskiej-Quinn oraz prof. Kazimierza Gierżoda.
Jest laureatką krajowych i międzynarodowych konkursów pianistycznych. W 1999 roku zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Młodych Pianistów w Narvie (Estonia). W 2000 roku otrzymała II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym EPTA w Krakowie. W 2001 roku zdobyła I nagrodę i nagrodę specjalną za wykonanie muzyki hiszpańskiej na X Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Carlet, w Hiszpanii. Rok 2002 przyniósł jej I nagrodę – „Premio Assoluto” na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Rzymie. W roku 2005 zdobyła „Grand Prix” Festiwalu Chopinowskiego w Koninie.
Monika Quinn była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2007 roku otrzymała stypendium programu Socrates Erasmus na roczne studia w Universitaet fur Musik und darstellende Kunst w Wiedniu, gdzie kształciła się w klasie prof. Anny Pfeiffer.
Koncertowała w wielu prestiżowych salach koncertowych w Polsce i za granicą. Jest ćwierćfinalistką XV Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie. Na równi z działalnością koncertową zajmuje się również pedagogiką - pracuje jako nauczyciel fortepianu w ZPSM nr 1 w Warszawie oraz jest asystentką w klasie fortepianu prof. Anny Jastrzębskiej-Quinn na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

Program:
Fryderyk Chopin (1810 - 1849)
Walc As-dur op. 34 nr 1
2 Mazurki z op. 41:
As-dur nr 3
H-dur nr 2
Ballada g-moll op. 23
Mazurek C-dur op. 56 nr 2
2 Etiudy z op. 10:
As-dur nr 10
cis-moll nr 4
Walc cis-moll op. 64 nr 2
Polonez As-dur op. 53

20 maja - Julia Kociuban, Stanisław Dybowski

"Pomnik Chopina w Łazienkach Królewskich"
20.05.2012

Stanisław Dybowski - prelekcja

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Muzykologii) prof. prof. Józefa Michała Chomińskiego i Andrzeja Chodkowskiego. W dziedzinie fortepianu uczeń prof. prof. Wandy Bosackiej, Marii Zbijewskiej, Natalii Hornowskiej i Kajetana Mochtaka, organów – Stanisława Możdżonka i Feliksa Rączkowskiego oraz teorii muzyki – Andrzeja Dobrowolskiego.
Wieloletni recenzent dziennika „Słowo Powszechne”. Autor książek, referatów naukowych i popularnonaukowych, artykułów problemowych i publicystycznych (ogłaszanych w wydawnictwach okazjonalnych i periodycznych – m.in. „Ruchu Muzycznym”), audycji radiowych oraz reżyser nagrań fonograficznych.
Współtwórca Międzynarodowych Konkursów Płytowych Grand Prix du Disque Fryderyk Chopin. Od 1975 roku związany różnymi funkcjami z Międzynarodowymi Konkursami Pianistycznymi im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest członkiem - założycielem Towarzystwa im. Ferenca Liszta we Wrocławiu i członkiem Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii muzyki, ze szczególnym uwzględnieniem klasycyzmu, romantyzmu i współczesności. Zajmuje się również fonografią w aspekcie historycznym i praktycznym oraz historią wykonawstwa muzycznego. Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Julia Kociuban - fortepian

W latach 1998 – 2006 uczyła się pod kierunkiem Olgi Łazarskiej. W 2007 roku jej nauczycielem został prof. Piotr Paleczny. Obecnie studiuje w klasie fortepianu prof. Palecznego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest laureatką nagród Grand Prix, pierwszych miejsc oraz nagród specjalnych w wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach pianistycznych m.in. XI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Magina (Paryż, 2005), III Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Dzieci (Jelenia Góra, 2005), VI Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Pianistów „A step towards mastery” (St. Petersburg, 2007) i w Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (Warszawa, 2008). W 2011 Julia Kociuban zdobyła Nagrodę Jury na 'Jeudis du Piano' w Genewie (Szwajacaria), oraz III nagrodę na III Europejskim Konkursie Pianistycznym w Ouistreham/Caen (Francja). Ponadto jest laureatką wielu prestiżowych stypendiów m.in. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu stypendialnego "Młoda Polska".
Koncertowała w Polsce, Francji, Niemczech, Rosji, Kuwejcie, Kanadzie, Austrii, Szwajcarii, Estonii, na Białorusi, Ukrainie i Litwie. W kwietniu 2009 odbyła trzytygodniowe tournée koncertowe po USA. Występowała na wielu międzynarodowych festiwalach (ostatnio na Międzynarodowym Festiwalu Pianistycznym La Roque d'Antheron, XIV Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Warszawie oraz 64. Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju). Koncertuje także wspólnie z braćmi w „Trio rodzinnym” oraz DUOKociuban.

Program:
Fryderyk Chopin (1810 - 1849)
Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22
Sonata b-moll op. 35
1. Grave doppio movimento
2. Scherzo
3. Marche funebre
4. Finale. Presto

 

Stanisław Dybowski

Julia Kociuban

200 koncertów na 200-lecie urodzin Fryderyka Chopina

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Lista koncertów

S T Y C Z E Ń 2010

1. Karolina Marchlewska - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna -10 stycznia
2. Marek Drewnowski, Adam Rozlach (prowadzenie) – Dom Darmstadt, Płock – 16 stycznia
3. Monika Quinn - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 24 stycznia
4. Karol Radziwonowicz, Jan Popis (prowadzenie) – Biblioteka Publiczna, Bielany – 30 stycznia

L U T Y 2010

5. Paweł Kowalski - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 7 lutego
6. Dariusz Jakubowski, Karolina Marchlewska - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 7 lutego
7. Marek Bracha - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 7 lutego
8. Karol Radziwonowicz, Adam Rozlach (prowadzenie) – Dom Darmstadt, Płock – 20 lutego
9. Marta Gozdecka, Halina Rowicka, Krzysztof Kalczyński - „Stara Galeria” ZPAF,Warszawa - 20 lutego
10. Kazimierz Gierżod, Ewa Błaszczyk - Sanniki - 21 lutego
11. Monika Quinn, Krzysztof Gosztyła - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 21 lutego

M A R Z E C 2010

12. Katarzyna Kraszewska - ZSG Nr3 - Milanówek - 5 marca
13. Piotr Szafraniec, Katarzyna Thomas, Dariusz Jakubowski - „Stara Galeria” ZPAF,Warszawa - 6 marca
14. Andrzej Jasiński, Wojciech Siemion - Sanniki - 7 marca
15. Bronisława Kawalla, Andrzej Precigs - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 7 marca
16. Karolina Nadolska - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 7 marca
17. Sławomir Wilk - Ratusz Staromiejski - Gdańsk - 11 marca
18. Jerzy Romaniuk, Adam Rozlach (prowadzenie) – Dom Darmstadt, Płock – 20 marca
19. Jolanta Stopka, Magdalena Blum - „Stara Galeria” ZPAF,Warszawa - 20 marca
20. Agnieszka Korbecka-Chrabałowska - Pałac na Wyspie - Łazienki Królewskie - Warszawa - 20 marca
21. Jolanta Stopka, Magdalena Blum - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 21 marca
22. Monika Quinn - Podchorążówka - Łazienki Królewskie - Warszawa - 26 marca
23. Magdalen Blum, Krzysztof Tyniec - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 28 marca

K W I E C I E Ń 2010

24. Monika Rosca, Krzysztof Woźniczko - Sokołowski Ośrodek Kultury, Sokołów Podlaski - 21 kwietnia
25. Kazimierz Gierżod - Dom Darmstadt, Płock – 24 kwietnia
26. Elżbieta Karaś-Krasztel, Jerzy Żydkiewicz - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 24 kwietnia
27. Susano Yuko, Susuaki Mio, Hoshino Mari, Okate Karako, Man Li, Krystyna Szczepańska - Podkowa Leśna - 24 kwietnia
28. Koncert "Płock a muzyka" - Płock - 25 kwietnia
29. Andrzej Janaszek, Karina Seweryn - Sanniki - 25 kwietnia
30. Maciej Poliszewski, Wojciech Wysocki - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 25 kwietnia
31. Justyna Galant, Filip Wojciechowski - Polska Akademia Nauk, Warszawa - 26 kwietnia

M A J 2010

32. Weronika Siewierska, Stanisław Jaskółka - Sannki - 2 maja
33. Kazimierz Gierżod - Kościół p/w św. Krzysztofa, Podkowa Leśna - 3 maja
34. Karolina Marchlewska - Sala Balowa Pałacu Małachowskich, Nałęczów - 5 maja
35. Marek Bracha - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 8 maja
36. Elżbieta Karaś-Krasztel - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 9 maja
37. Anna Maria Stańczyk - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 9 maja
38. Paweł Kowalski - Zespół Szkół, Przasnysz - Bogate - 14 maja
39. Jitka Cechowa - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 16 maja
40,41. Magdalena Lisak (godz. 12.00), Stanisław Drzewiecki (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 16 maja
42. Kazimierz Gierżod - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 19 maja
43. Eugenia Rozler, Adam Rozlach, Janusz Grzelązka - Dom Darmstadt, Płock – 22 maja
44. Liliana Zalesińska, Piotr Szymanowicz - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 22 maja
45,46. Igor Lovchinsky (godz. 12.00), Dina Joffe (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 23 maja
47. Fares Marek Basmadji, Joanna Różewska - Kościół Świętego Krzyża, Warszawa - 23 maja
48. Katarzyna Kraszewska - Pałac w Kruszewicach, Poniatowa - 23 maja
49. Wojecich Chlapek - Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich, Podkowa Leśna - 23 maja
50. Kacper Tołłoczko, Mateusz Rożek - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 23 maja
51. Michał Leoniak - Książ -23 maja
52. Kevin Kenner - Ratusz Staromiejski - Gdańsk - 25 maja
53. Paweł Kowalski - Żuromińskie Centrum Kultury, Żuromin - 26 maja
54. Katarzyna Kraszewska, Jan Popis - Sala Konferencyjna, Kozienice - 29 maja
55. Gracjan Szymczak - Kościół Świętego Krzyża, Warszawa - 30 maja
56. Edward Wolanin - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 30 maja
57. Rinko Kobayashi - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 30 maja
58,59. Wojciech Świtała (godz. 12.00), Anna Maria Stańczyk (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 30 maja
60. Edward Wolanin - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 31 maja

C Z E R W I E C 2010

61. Joanna Ławrynowicz - Miejski Dom Kultury, Maków Mazowiecki - 4 czerwca
62. Joanna Jabłońska, Ewa Dębko - Liceum Sztuk Plastycznych, Supraśl - 5 czerwca
63. Józef Kolinek, Joanna Ławrynowicz - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 5 czerwca
64. Paweł Wakarecy - Kościół Świętego Krzyża, Warszawa - 6 czerwca
65,66. Aleksander Soboń, Łukasz Krupiński - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 6 czerwca
67,68. Daniel Veiman (godz. 12.00), Marek Drewnowski (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik -6 czerwca
69. Wiktoria Szubelak - Podkowa Leśna - 6 czerwca
70. Angel Martinez Corbi, Maria Pakulnis - Sanniki - 6 czerwca
71. Jerzy Romaniuk - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 9 czerwca
72. Karolina Marchlewska - Konstancin - 11 czerwca
73. Karol Radziwonowicz - Uniwersytet Trzeciego Wieku - Warszawa - 11 czerwca
74. Jacek Kortus, Marek Bracha - Kościół Świętego Krzyża, Warszawa - 13 czerwca
75,76. Alexey Czernow, Maria Nemtsova - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 13 czerwca
77,78. Agustin Anievas (godz. 12.00), Paweł Kowalski (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 13 czerwca
79. Kazimierz Gierżod, Krzysztof Tyniec - Szkoła Podstawowa im. Fryderyka Chopina, Babsk - 17 czerwca
80. Jerzy Sterczyński - Dom Darmstadt, Płock – 19 czerwca
81. Paweł Kowalski - „Stara Galeria” ZPAF,Warszawa - 19 czerwca
82. Kazimierz Gierżod - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 20 czerwca
83,84. Rinko Kobayashi (godz. 12.00), Marc Laforet (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 20 czerwca
85. Karol Radziwonowicz - Otwock - 22 czerwca
86. Maria Gabryś - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 23 czerwca
87. Anna Maria Stańczyk - Mława - 26 czerwca
88. Jerzy Sterczyński - Radomska Orkiestra Kameralna, Radom - 26 czerwca
89. Serhij Hryhorenko - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 27 czerwca
90. Polsko- Norweska Akademia Muzyczna Młodych - D.S. Dziekanka - 27 czerwca
91. Marta Gozdecka, Halina Rowicka - Podkowa Leśna - 27 czerwca
92,93. Ingolf Wunder (godz. 12.00), Jacek Kortus (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 27 czerwca
94. Jerzy Sterczyński - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 28 czerwca

L I P I E C 2010

95. Stanisław Drzewiecki (fortepian), Krzysztof Kolberger (recytacja) - Sanniki - 4 lipca
96. Kazimierz Gierżod - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 4 lipca
97. Roberto Metro (Włochy) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 4 lipca
98,99. Roberto Metro (godz. 12.00), Maksim Mrvica (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 4 lipca
100. Gracjan Szymczak - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 11 lipca
101,102. Grzegorz Skrobiński (godz. 14.00), Magdalena Brzozowska (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 11 lipca
103,104. Tatiana Shebanova (godz. 12.00), Magdalena Lisak (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 11 lipca
105. Konrad Skolarski - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 18 lipca
106. Katarzyna Kraszewska - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 18 lipca
107,108. Joanna Ławrynowicz (godz. 12.00), Maria Korecka (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 18 lipca
109. ł viesÄ— ÄŒepliauskaitÄ— (Litwa) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 25 lipca
110. Bartłomiej Zajkowski - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 25 lipca
111,112. Bronisława Kawalla (godz. 12.00), Katarzyna Kraszewska (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 25 lipca
113. Piotr Paleczny - Uniwersytet Warszawski - Warszawa - 30 lipca

S I E R P I E Ń 2010

114,115. Joanna Michna (godz. 12.00), Alberto Nose (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 1 sierpnia
116. Karolina Nadolska - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 1 sierpnia
117. Marek Bracha (godz. 14.00), Alicja Istigniejew (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 1 sierpnia
118. Magdalena Wojciechowska, Zespół Janusz Prusinowskiego - Sanniki - 1 sierpnia
119,120. Kazimierz Gierżod (godz. 12.00), Karolina Marchlewska (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 8 sierpnia
121. Maciej Poliszewski - Zamek - Książ - 8 sierpnia
122. Jerzy Romaniuk - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 8 sierpnia
123,124. Aleksandre Krukowski (godz. 14.00), Aleksander Dębicz (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 8 sierpnia
125,126. Philippe Giusiano (godz. 12.00), Tokiko Kobayakawa (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 15 sierpnia
127. Marek Bracha - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 15 sierpnia
128,129. Agnieszka Korbecka (godz. 14.00), Tomasz Pawłowski (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 15 sierpnia
130. Jerzy Romaniuk - Podchorążówka, Łazienki Królewskie - 17 sierpnia
131,132. Krzysztof Jabłoński (godz. 12.00), Maria Szraiber (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 22 sierpnia
133. Joanna Różewska - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 22 sierpnia
134,135. Joanna Ławrynowicz, Józef Kolinek (godz. 14.00), Karolina Marchlewska (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 22 sierpnia
136,137. Jonathan Plowright (godz. 12.00), Bogdan Czapiewski (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 29 sierpnia
138. Fares Marek Basmadji - Bazylika św. Jana Chrzciciela, Brochów - 29 sierpnia
139,140. Jonathan Plowright (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 29 sierpnia

W R Z E S I E Ń 2010

141. Magdalena Broks - Pałac sierakowskich - Waplewo Wielkie - 3 września
142. Karol Radziwonowicz - Konin - 3 września
143,144. Kevin Kenner (godz. 12.00), Karol Radziwonowicz (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 5 września
145. Lidia Grychtołówna (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 5 września
146. Jerzy Romaniuk - "Chopin na Mazowszu", Garwolin - 5 września
147. Kulka Trio, Adam Rozlach - Sanniki - 5 września
148. Justyna Galant, Filip Wojciechowski - "Chopin na Mazowszu", Otwock - 7 września
149. Fares Marek Basmadji - Ratusz Staromiejski, Gdańsk - 9 września
150. Anna Maria Stańczyk - "Chopin na Mazowszu", Ostrów Mazowiecka - 10 września
151. Anna Maria Stańczyk - "Chopin na Mazowszu", Szydłowiec - 11 września
152. Stanisław Deja - Ulica Mariacka, przedproże Galerii Wydra , Gdańsk - 11 września
153,154. Bertrand Giraud (godz. 12.00), Tadeusz Chmielewski (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 12 września
155. Bertrand Giraud (godz. 15.00) - "Floralia Muzyczne - Muzyka w Kwiatach – Chopin i Jego Przyjaciele", Powsin - 12 września
156. Paweł Kowalski - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 15 września
157. Katarzyna Kraszewska - Państwowa Szkoła Muzyczna - Krasnystaw - 17 września
158. Julia Kociuban - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 18 września
159,160. Mika Okumura (godz. 12.00), Joanna Marcinkowska (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 19 września
161. Bartłomiej Zajkowski - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 20 września
162. Koncert kameralny - Ratusz Staromiejski, Gdańsk - 23 września
163. Joanna Ławrynowicz - Muzeum Mazowieckie - Płock - 23 września
164. Wiktoria Szubelak - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 25 września
165,166. Maciej Poliszewski (godz. 12.00), Jerzy Maciejewski (godz. 16.00) - Łazienki - Pomnik - 26 września
167. Trio "Galant" - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 27 września
168. Karolina Marchlewska - "Chopin na Mazowszu", Łomża - 28 września
169. Joanna Ławrynowicz - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 29 września

P A Ź D Z I E R N I K 2010

170. Maria Gabryś - Lipskie Centrum Kultury - Lipsko - 8 października, g. 18.00
171. Joanna Ławrynowicz - Miejskie Centrum Kultury - Płońsk - 9 października, g. 17.00
172. Trio Galant - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 9 października, g. 18.00
173. Michał Jacek Kozłowski, Andrzej Precigs - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 10 października, g. 12.00
174. Jerzy Romaniuk - Dom Kultury - Przysucha - 12 października, g. 17.00
175. Konrad Skolarski - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 13 października, g. 18.00
176. Karolina Marchlewska - Dom Darmstadt, Płock – 16 października, g. 18.00
177. Paweł Kowalski - Wyszkowski Ośrodek Kultury - Wyszków - 16 października, g. 17.00
178. Maria Szymanowska i Karol Kurpiński w Życiu Fryderyka Chopina - Sanniki - 17 października, g. 14.00
179. Aleksander Krukowski, Dariusz Jakubowski - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 17 października, g. 12.00
180. Maria Gabryś - Grójecki Ośrodek Kultury - Grójec - 20 października, g. 18.00
181. Magdalena Brzozowska - Centrum Kultury - Żyrardów - 24 października, g. 18.00
182. Od Chopina do Edith Piaf - Sanniki - 24 października, g. 14.00
183. Bogdan Czapiewski, Andrzej Ferenc - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 24 października, g. 12.00
184. Bronisława Kawalla - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 25 października, g. 19.00
185. Tomasz Pawłowski - L.O. im. C.K. Norwida - Radzymin - 26 października, g. 17.00
186. Marta Gozdecka - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 27 października, g. 18.00

L I S T O P A D 2010

187. Bartłomiej Zajkowski - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 6 listopada, g. 18.00
188. Konrad Skolarski - Kościół p.w. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy - ul. Kościuszki 27A, Węgrów - 7 listopada, g. 15.45
189. Karol Lipiński Ensemble, Iwona Nowak - Sala Teatralna Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego - Wrocław - 8 listopada, g. 19.00
190. Krzysztof Trzaskowski - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 10 listopada, g. 18.00
191. Krzysztof Trzaskowski, Marek Urbański - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 14 listopada, g. 12.00
192. Krzysztof Trzaskowski - Sala Biała Miejskiego Ośrodka Kultury - ul. Puławskiego 6, Siedlce - 14 listopada, g. 17.00
193. Filip Wojciechowski, Kwartet Prima Vista - Sanniki - 20 listopada, g. 14.00
194. Paweł Filasiński - „Stara Galeria” ZPAF, Warszawa - 20 listopada, g. 18.00
195. Magdalena Brzozowska, Piotr Bajtlik - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 21 listopada, g. 12.00
196. Anna Maria Stańczyk - Duszpasterstwo Środowisk Twórczych (Plac Teatralny 18) - Warszawa - 24 listopada, g. 18.00
197. Justyna Galant, Wojciech Wysocki - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 28 listopada, g. 12.00
198. Paweł Kowalski - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 29 listopada, g. 19.00

G R U D Z I E Ń 2010

199. Marcin Zdunik, Agnieszka Kozło - Dom Darmstadt, Płock – 4 grudnia, g. 18.00
200. Arkadiusz Głogowski, Maciej Poliszewski - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 5 grudnia, g. 12.00
201. Justyna Galant, Filip Wojciechowski - Polska Akademia Nauk - Pałac Staszica, Warszawa - 11 grudnia, g. 19.00
202. Maria Gabryś, Wojciech Machnicki - "Chopin.Muzyka.Listy" - Pałac na wyspie, Łazienki Królewskie - 12 grudnia, g. 12.00


CHOPIN NIE GRYZIE…
Czyli jak słuchać muzyki wielkiego romantyka

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina rozpoczyna nowy cykl koncertowy pod nieco prowokacyjnym tytułem „Chopin nie gryzie…czyli jak słuchać muzyki wielkiego romantyka.”
Ideą przedsięwzięcia jest maksymalne przybliżenie twórczości kompozytora osobom, które na co dzień nie są słuchaczami muzyki klasycznej.
Każdy koncert będzie poświęcony jednej formie muzycznej reprezentowanej w twórczości Chopina: mazurkom, walcom, polonezom, itd. Ilustracją do muzyki będzie przystępny komentarz muzykologa.
Koncerty odbywać się będą w Łazienkach Królewskich, w Pałacu na Wodzie, w każdą niedzielę o godz. 12.00.

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

MAZURKI

MAZURKI
3.04.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Edward Wolanin - fortepian

Jako najmłodszy w historii uczelni student, w wieku 15 lat rozpoczął naukę w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Studiował pod kierunkiem prof. Jana Ekiera, prof. Bronisławy Kawalli, a w klasie kameralistyki u prof. Jerzego Marchwińskiego.
Jako solista występował z wieloma orkiestrami, m.in. Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Concerto Avenna Andrzeja Mysińskiego, NOSPR w Katowicach, grając pod batutą wielu wybitnych dyrygentów, m.in. Bogusława Madeya, Jerzego Maksymiuka, Tadeusza Strugały, Antoniego Wita, Tadeusza Wojciechowskiego i Marka Pijarowskiego. Pianista bardzo chętnie koncertuje także jako kameralista, współpracując z wybitnymi artystami, jak Jerzy Artysz, Tomasz Strahl, Krzysztof i Kuba Jakowiczowie, Koncertował w wielu krajach Europy, w takich ośrodkach kulturalnych, jak Paryż, Londyn, Wiedeń (Bösendorfer-Saal), Rotterdam, Berlin (Charlottenburg, Schauspielhaus), Praga, Moskwa, a także w Japonii, Chinach, Iraku, Jordanii, Tunezji, Kuwejcie, Nigerii, Meksyku i USA. Brał udział w renomowanych Festiwalach Muzycznych: w Dusznikach-Zdroju, Słupsku, Antoninie, Mariańskich Łaźniach, Nohant, a jako kameralista także w Szlezwiku-Holsztynie i Montpellier.

Program:
Mazurki op. 30:
c-moll nr 1; h-moll nr 2
Des-dur nr 3; cis moll nr 4
Mazurki op. 56:
H-dur nr 1; C-dur nr 2; c-moll nr 3
Mazurki op. 63:
H-dur nr 1; f-moll nr 2; cis-moll nr 3

Mazurek jest tańcem stylizowanym, którego podstawę tworzą polskie tańce ludowe typu mazurowego: mazur, kujawiak i oberek.
Chopin był najsłynniejszym i najznakomitszym twórcą mazurków, ale, wbrew krążącym czasem opiniom, nie był pierwszym kompozytorem, który stworzył tę formę. Mazurek artystycznie zaistniał w końcowej fazie XVIII stulecia, a szczególnie w okresie porozbiorowym, tworzony powszechnie jako przejaw patriotycznego obowiązku. Kiedy Chopin, jako początkujący kompozytor zainteresował się formą mazurka, miał już wzory w postaci tego rodzaju kompozycji autorstwa swego profesora Józefa Elsnera. Można sądzić, że spotkał się także z mazurkami Antoniego Orłowskiego, Józefa Damsego, Tomasza Nideckiego, Józefa Nowakowskiego, Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego, a zwłaszcza Marii Szymanowskiej, która opublikowała zbiór 25 mazurków. Jednak ich mazurki były krótkimi miniaturami o płytkim wyrazie i niewielkich wartościach artystycznych.
Pierwszego mazurka skomponował Chopin w wieku 14 lat. Utrzymany w tonacji As-dur, został opublikowany w roku 832, jako czwarty utwór tego gatunku, wchodzący skład op. 7. Następne dwa mazurki, B-dur i G-dur, powstały w roku 1826, a następnie opublikowano je w formie litograficznej i rozdano przyjaciołom i znajomym. Od tego czasu aż do ostatnich miesięcy życia kompozytora prawie każdego roku przybywało po kilka mazurków. Ostatniego, Mazurka f-moll op. 68 nr 4, będącego zarazem ostatnim jego utworem, napisał Chopin krótko przed śmiercią, kiedy bardzo ciężko chory znalazł resztki sił na komponowanie.

 

Gra Edward Wolanin, komentuje Adam Rozlach
WALCE

WALCE
10.04.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Elżbieta Karaś-Krasztel - fortepian

Elżbieta Karaś-Krasztel, absolwentka lubelskiego liceum muzycznego w klasie prof. Mieczysława Dawidowicza, studia pianistyczne ukończyła w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Reginy Smendzianki. Po uzyskaniu dyplomu kształciła się dalej u Wiktora Mierżanowa (profesora Konserwatorium Moskiewskiego) oraz Istvána Lantosa (profesora Akademii Muzycznej w Budapeszcie). Była wielokrotną stypendystką Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie. Zdobyła I nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku. Ma na swoim koncie dyplomy i wyróżnienia uzyskane m.in. na konkursach w Atenach, Moskwie i Warszawie. Koncertowała w wielu krajach Europy oraz w Kanadzie i Australii. Współpracowała jako solistka z Polską Orkiestrą Kameralną i orkiestrą Sinfonia Varsovia. Dokonała licznych nagrań dla PR i TV, nagrała również płyty z muzyką W.A. Mozarta dla firm APERTO oraz DUX.
Artystka jest znakomitą interpretatorką utworów Mozarta. Odniosła wielki sukces wykonując na estradzie Filharmonii Berlińskiej koncert fortepianowy Es dur, KV 482, tego kompozytora pod batutą Jerzego Maksymiuka. Po wykonaniu przez nią utworów Mozarta z orkiestrą Sinfonia Varsovia napisano w Niemczech: "Wielkości Jego muzyki lepiej wyrazić się nie da....".
Repertuar pianistki obejmuje pozycje rzadko pojawiające się w programach koncertowych, takie jak I koncert fortepianowy fis moll op. 1, S. Rachmaninowa, II koncert fortepianowy g moll op. 16, S. Prokofiewa i koncert fortepianowy A. Chaczaturiana.
Wiele uwagi poświęca artystka muzyce polskiej. Oprócz bogatego repertuaru chopinowskiego gra utwory I.J. Paderewskiego, J. Zarębskiego oraz A. Malawskiego.
Elżbieta Karaś-Krasztel współpracuje z kwartetem "Prima Vista" wykonując muzykę kameralną, w tym koncerty J.S. Bacha, W.A. Mozarta i F. Chopina.

Program:
Walc Es-dur op. posth.
Walc a-moll op. posth.
Walc F-dur op. 34 nr 3
Walc h moll op.69 nr 2
Walce op. 64:
Des-dur nr 1; cis-moll nr 2; As-dur nr 3
Walc e-moll op. posth.
2 Walcez op. 34
a-moll nr 2; As-dur nr 1

Walc jest tańcem wirowym pochodzenia niemieckiego, utrzymanym w takcie 3/4 i tempie umiarkowanie szybkim. Taniec ten zyskał szczególnie dużą popularność w XIX wieku, ale powstał na przełomie XVIII i XIX stulecia. Pierwowzorem dla walca był taniec niemiecki – Deutscher Tanz oraz pokrewne mu tańce, takie jak lendler (ludowy taniec austriacki), czy steirischer (w Polsce zwany sztajerkiem). Początkowo walc był tańczony w podmiejskich tzw. tancbudach z czasem jednak wkroczył do eleganckich kawiarni i sal balowych, gdzie nie tylko tańczono go, ale także słuchano go w wykonaniu znanych zespołów orkiestrowych. Była to muzyka służąca rozrywce, więc, mimo swej ogromnej popularności, nie wszystkim przypadła do gustu.
W Polsce przed Chopinem najbardziej znanymi twórcami walców byli Aleksander Rembieliński (zm. w 1826) i Maria Szymanowska, ale począwszy od lat 20. XIX stulecia tańce te zaczęto komponować masowo. Popularność ich stała się tak wielka, że zaczęły pojawiać się instrukcje umożliwiające tworzenie walców nawet przez amatorów muzyki.
Pierwsze walce skomponował Chopin w okresie młodzieńczym, przed wyjazdem z kraju, w tzw. okresie warszawskim. Są to utwory mające wiele uroku, ale, co zrozumiałe, ich walory artystyczne były dużo mniejsze, niż walców skomponowanych w okresie paryskim. Takie mniemanie miał przynajmniej Chopin, wydając za swego życia (a tym samym uznając za godne publikacji) tylko osiem tych utworów. Może brał pod uwagę fakt, iż pozostałe oscylowały jeszcze pomiędzy tańcem towarzyskim a utworem artystycznym.
Jako młody i mało doświadczony kompozytor, Chopin nie był zdecydowany jaką przyjąć koncepcję walca, stopniowo dążył do formy stylizowanej, o obliczu w pełni artystycznym. Kilka lat później, kiedy wzbogacił swój indywidualny styl i język, zgłębił arkana warsztatu twórczego, po skomponowaniu w 1833 roku pierwszego na obczyźnie Walca Es-dur op. 18, dostrzegł jego walory artystyczne i uznał, że wcześniej skomponowane walce nie spełniają jego oczekiwań.

POLONEZY

POLONEZY
17.04.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Maria Gabryś - fortepian

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Teresy Manasterskiej i klasie kameralistyki prof. Krystyny Makowskiej – Ławrynowicz. W 2007 roku ukończyła z wyróżnieniem Musikhochschule Luzern w Szwajcarii w klasie mistrzowskiej Prof. Ivana Klànskiego. Od 2005 roku pracuje na stanowisku asystenta na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz kontynuuje naukę w Scholi Cantorum Basiliensis pod kierunkiem Jespera Christensena.
Jest laureatką wielu konkursów w kraju i za granicą m.in. międzynarodowych konkursów chopinowskich w Antoninie, Getyndze, Mariańskich Łaźniach oraz Laureatką I nagród międzynarodowych konkursów im. L. v. Beethovena w Hradec (Czechy, 1999) oraz im. E.Fischera w Luzern (Szwajcaria, 2007).
Brała udział w Festiwalu ¨Junior Piano Festival¨ w s’Hertogenbosch w Holandii, ¨MittelFest¨ we Włoszech, ¨The 5th Hamamatsu International Piano Academy¨ i ¨Kyoto International Music Students Festival¨ w Japonii, XXXVI Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, ¨Murten Classics¨ w Szwajcarii, ¨Concerti di Primavera¨ w Ronco s./Ascona w Szwajcarii, a także w koncercie inaugurującym Festiwal Chopinowski w Mariańskich Łaźniach (2008). Koncertowała w Europie, Korei Południowej, Japonii oraz USA.

Program:
Polonez Ges-dur op.posth.
Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op.22
Polonez cis-moll op.26 nr 1
Polonez As-dur op.53

Polonez, (fr. polonaise, wł. polacca) znany w świecie uroczysty taniec staropolski, utrzymany w tempie umiarkowanym i takcie 3/4, wykazujący ścisłe związki z tradycją szlachecką. Nazwa "polonez" pojawiła się w XVII wieku, jednak sam taniec wywodzi się od ludowego chodzonego. Chodzony był tańcem o dostojnym charakterze i trójmiarowym rytmie, tańczono go podczas obrzędów i uroczystości ludowych a zwyczajowo stanowił element kończący wesela. O tym, że polonez cieszył się dużą popularnością w Europie, świadczyć może żywe zainteresowanie nim wielu znakomitych kompozytorów. Jednak związki owych polonezów, występujących często pod nazwą polonaise, z polonezami rodem z polski, były dość luźne. Brakowało w nich zwłaszcza dostojeństwa i elegancji. Taki typ polonezów, występujących jako utwory samodzielne, bądź wchodzących w skład większych form cyklicznych, spotykamy w twórczości Telemanna, Bacha i jego syna Wilhelma Friedemanna, Mozarta czy Beethovena. Na gruncie muzyki polskiej, twórcą artystycznej formy poloneza był Michał Kleofas Ogiński, do którego wkrótce dołączyli Józef Elsner, Karol Kurpiński i Maria Szymanowska.
Chopin, według naszej wiedzy, skomponował 16 polonezów na fortepian, nie licząc zazwyczaj wykonywanego z towarzyszeniem orkiestry, poprzedzonego wstępem (Andante spianato) Poloneza Es-dur op.22. Jednak tylko siedem ostatnich polonezów oraz właśnie Andante spianato i wielki Polonez Es-dur zostało uznanych przez kompozytora za dzieła godne opublikowania drukiem i wydane za jego życia.

 

Gra Maria Gabryś, komentuje Adam Rozlach
ETIUDY

ETIUDY
2.10.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Joanna Ławrynowicz - fortepian

Joanna Ławrynowicz należy do grona najwybitniejszych polskich pianistów. Urodziła się w Warszawie, w rodzinie o wielopokoleniowych tradycjach muzycznych. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w czwartym roku życia u Hanny Lachertowej. Ukończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie prof. Teresy Manasterskiej. Po studiach kontynuowała naukę u profesor Haliny Czerny-Stefańskiej, aż do chwili śmierci tej legendarnej polskiej pianistki w 2001 roku.
Zdobyła wiele prestiżowych nagród na międzynarodowych konkursach pianistycznych (Berlińskim „Steinway&Sons” w 1990 r.; Chopinowskim w Darmstadt w 1999 r.; Konkursie im. Haliny Czerny-Stefańskiej w Ajigasawa w Japonii w 2000 r.; „Art Livre” w Sao Paulo w Brazylii w 2001 r.)
Jest także laureatką nagrody stypendialnej „Młoda Polska”, przyznawanej przez Narodowe Centrum Kultury.
Od wielu lat prowadzi bardzo aktywną działalność koncertową, jako solistka i kameralistka na całym świecie (w Europie, Azji, obu Amerykach, Nowej Zelandii).
Ma na swoim koncie wiele prestiżowych koncertów zarówno w Polsce, jak i za granicą z towarzyszeniem znakomitych orkiestr i wybitnych dyrygentów.
Jako polska pianistka może poszczycić się ogromną aktywnością fonograficzną. Nagrała dla firmy fonograficznej „Acte Prealable” już ponad 30 albumów płytowych. Są to m.in.: komplet dzieł solowych i kameralnych Fryderyka Chopina (jako jedyny polski artysta w historii), wszystkie utwory na skrzypce i fortepian, na fortepian solo i koncert fortepianowy Romualda Twardowskiego; komplet dzieł kameralnych i koncertów fortepianowych Henryka Melcera; utwory na fortepian i dzieła kameralne Władysława Żeleńskiego; komplet dzieł kameralnych Józefa Elsnera; dzieła kameralne Zygmunta Stojowskiego i Emanuela Kani. Większość zarejestrowanych przez artystkę utworów to światowe premiery fonograficzne. Jej płyty są wysoko cenione przez melomanów i krytyków muzycznych oraz zdobywają znakomite recenzje i wyróżnienia w renomowanych magazynach muzycznych na całym świecie.
Pianistka prowadzi seminaria i kursy zarówno w Polsce jak i za granicą, min: w USA (Uniwersytet w Bloomington), w Chinach (Konserwatorium w Szanghaju), w Japonii (Konserwatorium w Kyoto), na Litwie, Ukrainie, we Francji (Paryż, konserwatorium Boulogne Billancourt).
Była także jurorem podczas wielu konkursów krajowych i międzynarodowych min. w Varenna we Włoszech i w Łucku na Ukrainie.
Artystka jest także autorką opracowań wykonawczych utworów fortepianowych wydanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Obecnie pianistka prowadzi działalność pedagogiczną na stanowisku adiunkta w klasie fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
www.lawrynowicz.info

Andrzej Wróbel - wiolonczela

Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w 1972 roku. Od tego roku jest zatrudniony w Uczelni jako pracownik dydaktyczny. Jego działalność artystyczna zaczęła się jeszcze przed ukończeniem studiów. W latach 1966-1986 pracował w Zespole Kameralistów Filharmonii Narodowej pod kierunkiem K. Teutscha. W 1972 założył razem z J. Tawroszewiczem „Kwartet Polski”, wraz z którym otrzymał nagrody na konkursach w Colmar (I nagroda), Belgradzie (II nagroda), Monachium (III nagroda). Kwartet dokonał licznych nagrań dla radiofonii niemieckiej, szwajcarskiej, francuskiej i polskiej, nagrał też płytę dla Polskich Nagrań. Zespół istniał do 1981 roku.
W latach 1972-1973 wiolonczelista pracował w Orkiestrze Filharmonii Narodowej, zaś od 1972 do 1985 roku pracował jako koncertmistrz w Warszawskiej Operze Kameralnej. Artysta jest też założycielem słynnej Polskiej Orkiestry Kameralnej prowadzonej w latach 1986- przez Jerzego Maksymiuka oraz zespołu kameralnego „Camerata Vistula”, który pod przewodnictwem wiolonczelisty prowadzi ożywioną działalność koncertową w wielu krajach Europy i Ameryki (kilkaset koncertów), nagrywając wiele płyt, które otrzymują doskonałe recenzje w prasie fachowej.
Prócz działalności kameralnej Andrzej Wróbel prowadzi także działalność solistyczną wykonując prócz repertuaru klasycznego również kompozycje współczesne. Jest ponadto autorem licznych opracowań na zespół kameralny (z czego najważniejsze to – pierwsze od czasów Chopina – wersje kameralne wszystkich utworów na fortepian i orkiestrę tego kompozytora); zajmuje się również pracą edytorską opracowując i przygotowując do druku wiele dzieł polskiej muzyki kameralnej. W roku 2003 zorganizował I Festiwal Polskiej Muzyki Kameralnej.

Program:

Etiuda f-moll op. 25 nr 2
Etiuda F-dur op. 25 nr 3
Etiuda Ges-dur op. 10 nr 5
Etiuda c-moll op. 10 nr 12
w opracowaniu na fotepian i wiolonczelę:
Etiuda es-moll op. 10 nr 6
Etiuda cis-moll op. 25 nr 7
Sonata g-moll op. 65
III. Largo
IV. Finale
Introdukcja i Polonez C-dur op. 3

Chopin zaczął komponować etiudy w Warszawie, mając zaledwie 19 lat, ale był już artystą na tyle ukształtowanym, żeby w pełni zdawać sobie sprawę, że tego rodzaju utwory z zakresu pedagogiki fortepianowej (z którymi się niejednokrotnie stykał) są zbyt proste, aby pozwalały uzyskać lepsze rezultaty w dążeniu do pianistycznej doskonałości.
Etiudy skomponowane przez Chopina, mimo że należą do tzw. etiud koncertowych, różnią się diametralnie od tych, jakie komponowali najbardziej znani ówcześni kompozytorzy tacy jak Liszt, Mendelssohn, Schumann, Kalkbrenner, Thalberg i wielu innych. Przede wszystkim dlatego, że stanowią syntezę wyrafinowanej techniki fortepianowej i indywidualnej treści muzycznej, nierzadko o głęboko poetyckim klimacie i bogatej w wyrazie ekspresji. Są one dziełami, w których artyzm jest odzwierciedleniem najznakomitszych porywów twórczych.
Chopin skomponował dwa cykle zawierające po dwanaście etiud. Pierwszy cykl oznaczył jako op. 10 i zadedykował Lisztowi, drugi, op. 25, poświęcił wieloletniej przyjaciółce Liszta, Marie d’Agoult. W roku 1839, na zamówienie zaprzyjaźnionych z kompozytorem muzyków, Fetisa i Moschelesa, powstały jeszcze trzy Etiudy: f-moll, As-dur i Des-dur (Trois nouvelles etudes), przeznaczone do wydawanego przez nich podręcznika do nauki gry, czyli t.zw. szkoły fortepianowej Methode des Methodes pour le piano [Metoda metod na fortepian].
Etiudy Chopina charakteryzuje najwyższy stopień trudności, ale w odróżnieniu od innych etiud komponowanych w jego czasach, w których dominującym elementem jest strona wirtuozowska, łączą w sobie określony problem techniki pianistycznej z indywidualnym pomysłem najwyższej artystycznej rangi. Dlatego każda z tych osobliwych miniatur posiada odmienny, niepowtarzalny i indywidualny charakter, przesycony indywidualnym stylem. Decydujący wpływ na to ma zróżnicowana ekspresja i logiczny rozwój nowej w wyrazie myśli twórczej.
W etiudach zawarł Chopin różnorodność i bogactwo zagadnień z zakresu techniki gry, wysuwając na plan pierwszy w każdej z nich jeden z elementów o charakterze czysto dydaktycznym, którego celem jest doskonalenie warsztatu pianistycznego. Cechy te dostrzec można wyraźnie zarówno w pierwszym (op. 10) jak i drugim cyklu (występującym jako op. 25). One zadecydowały, że niektóre z tych etiud przybrały nazwy odnoszące się jedynie do zastosowanych problemów warsztatowych i funkcjonujace głównie wśród pianistów, np. „chromatyczna” (a-moll op. 10 nr 2), „na czarnych klawiszach” (Ges-dur op. 10 nr 5), „tercjowa” (gis-moll op. 25 nr 6), „sekstowa” (Des-dur op. 25 nr 8), oktawowa (h-moll op 25 nr 11) itp. Nazwy te nie pochodzą od kompozytora, tak jak od niego nie pochodzi od niego określenie np. Etiudy c-moll op. 10 nr 12 jako „rewolucyjnej”.

 

Grają: Joanna Ławrynowicz oraz Andrzej Wróbel
SCHERZA

SCHERZA
9.10.2011

Stanisław Dybowski - słowo o muzyce

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Muzykologii) prof. prof. Józefa Michała Chomińskiego i Andrzeja Chodkowskiego. W dziedzinie fortepianu uczeń prof. prof. Wandy Bosackiej, Marii Zbijewskiej, Natalii Hornowskiej i Kajetana Mochtaka, organów – Stanisława Możdżonka i Feliksa Rączkowskiego oraz teorii muzyki – Andrzeja Dobrowolskiego.
Wieloletni recenzent dziennika „Słowo Powszechne”. Autor książek, referatów naukowych i popularnonaukowych, artykułów problemowych i publicystycznych (ogłaszanych w wydawnictwach okazjonalnych i periodycznych – m.in. „Ruchu Muzycznym”), audycji radiowych oraz reżyser nagrań fonograficznych.
Współtwórca Międzynarodowych Konkursów Płytowych Grand Prix du Disque Fryderyk Chopin. Od 1975 roku związany różnymi funkcjami z Międzynarodowymi Konkursami Pianistycznymi im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest członkiem - założycielem Towarzystwa im. Ferenca Liszta we Wrocławiu i członkiem Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii muzyki, ze szczególnym uwzględnieniem klasycyzmu, romantyzmu i współczesności. Zajmuje się również fonografią w aspekcie historycznym i praktycznym oraz historią wykonawstwa muzycznego. Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Katarzyna Kraszewska - fortepian

Ukończyła Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie prof. Tadeusza Chmielewskiego. Doskonaliła swoje umiejętności u wybitnych chopinistów i pedagogów, takich jak Halina Czerny-Stefańskia, Andrzej Jasiński, Janusz Olejniczak, Eugen Indjic, Dominique Merlet, Dang Thai Son. Od 2006 r. pracuje także pod kierunkiem prof. Adama Wibrowskiego (Konserwatorium w Paryżu).
Jest laureatką wielu konkursów krajowych i zagranicznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina – Szafarnia, gdzie uzyskała także Nagrodę Specjalną Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Nagrodę Niderlandzkiego Towarzystwa Muzycznego. W 2005 roku brała udział w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim Warszawie, co zaowocowało nagraniem płyty chopinowskiej w Filharmonii Białostockiej, a w roku 2006 na Międzynarodowym Konkursie w Brest (Francja) w kategorii Chopin uzyskała „1ere medaille".
Występuje na wielu scenach w kraju i za granicą. Koncertowała na Węgrzech, w Niemczech, Austrii, Holandii i we Francji, m.in. w Bibliotece Polskiej i w Polskiej Akademii Nauk w Paryżu.
Posiada bogaty repertuar pianistyczny. Poza utworami Chopina najchętniej wykonuje utwory kompozytorów hiszpańskich (Albeniz, Granados) oraz muzykę kameralną.
Z okazji Roku Chopinowskiego pianistka nagrała płytę do albumu: "Chopin. Nastroje kompozytora w fotografiach Tomka Sikory”. Prezentacja albumu jak również nagrania odbywa się w wielu miejscach w kraju i za granicą, np. w Paryżu. Wystawie towarzyszy prezentacja filmu "Scherzo" ze zdjęciami Tomka Sikory i muzyką Chopina w wykonaniu Katarzyny Kraszewskiej.

Program:
Scherzo h-moll op. 20
Scherzo b-moll op. 31
Scherzo cis-moll op. 39
Scherzo E-dur op. 54

Nazwę scherzo (wym. skerco; z wł. żart), w okresie baroku wiązano z utworami o pogodnym, wesołym charakterze. Były to utwory zarówno wokalne jak i instrumentalne. Za przykład mogą służyć takie dzieła, jak Scherzi musicali Claudio Monteverdiego (1567-1643) czy Scherzo z III Partity a-moll J.S. Bacha. W końcowej fazie okresu klasycznego Beethoven wprowadził scherzo jako jedno z ogniw dzieł cyklicznych takich jak symfonia czy sonata, wypierając dotychczas występującego w tym miejscu menueta. Dało to impuls do wprowadzania scherza jako części składowej muzyki kameralnej i symfonicznej. We wczesnym okresie romantyzmu, w twórczości kompozytorów tworzących w stylu brillant, w którym dzieła odznaczały się szybkim tempem, popisowością i efektownym partiami z kontrastującymi wstawkami, scherzo także znalazło swoje miejsce. Dość wymienić tu scherzo z muzyki do Snu nocy letniej Feliksa Mendelssohna, czy tegoż autora fortepianowe scherza: h-moll (1829) oraz Scherzo a capriccio fis-moll (1835)
W twórczości Chopina scherzo, jako dzieło samodzielne, przybrało w znaczącym stopniu odmienny charakter. Zostało bardziej niż u poprzedników rozbudowane, zyskując, obok brawury pianistycznej, niespotykaną dotychczas głębię wyrazu i nastroju. Te wyjątkowe cechy artyzmu, wypełnione indywidualnym rysem twórczym sprawiły, że następcy Chopina nic nowego do formy scherza wnieść nie zdołali.

 

Gra Katarzyna Kraszewska, komentuje Stanisław Dybowski
PRELUDIA

PRELUDIA
16.10.2011

Stanisław Dybowski - słowo o muzyce

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Muzykologii) prof. prof. Józefa Michała Chomińskiego i Andrzeja Chodkowskiego. W dziedzinie fortepianu uczeń prof. prof. Wandy Bosackiej, Marii Zbijewskiej, Natalii Hornowskiej i Kajetana Mochtaka, organów – Stanisława Możdżonka i Feliksa Rączkowskiego oraz teorii muzyki – Andrzeja Dobrowolskiego.
Wieloletni recenzent dziennika „Słowo Powszechne”. Autor książek, referatów naukowych i popularnonaukowych, artykułów problemowych i publicystycznych (ogłaszanych w wydawnictwach okazjonalnych i periodycznych – m.in. „Ruchu Muzycznym”), audycji radiowych oraz reżyser nagrań fonograficznych.
Współtwórca Międzynarodowych Konkursów Płytowych Grand Prix du Disque Fryderyk Chopin. Od 1975 roku związany różnymi funkcjami z Międzynarodowymi Konkursami Pianistycznymi im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest członkiem - założycielem Towarzystwa im. Ferenca Liszta we Wrocławiu i członkiem Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii muzyki, ze szczególnym uwzględnieniem klasycyzmu, romantyzmu i współczesności. Zajmuje się również fonografią w aspekcie historycznym i praktycznym oraz historią wykonawstwa muzycznego. Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Anna Jastrzębska-Quinn - fortepian

Laureatka I nagrody Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Palma de Mallorca, Hiszpania, a także laureatka międzynarodowych konkursów w Barcelonie i Santander. Jest również zwyciężczynią wielu konkursów pianistycznych w Polsce.
Pianistka ukończyła z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Studia kontynuowała w Konserwatorium Genewskim w Szwajcarii, gdzie w 1979 roku , wraz z uzyskaniem dyplomu, została laureatką "Prix de Virtuosité". Sztukę pianistyczną doskonaliła pod kierunkiem wybitnych pedagogów i wirtuozów takich jak: Jan Ekier, Harry Datyner, Nikita Magaloff, Gyorgy Sebok, czy Anton Cuerti.
Od debiutu z Polską Orkiestrą Kameralną w 1974 roku Anna Jastrzębska-Quinn występowała w większości krajów europejskich oraz w Kanadzie, Chinach i Urugwaju. Uczestniczyła też w wielu festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą. Nagrywała jako solistka, kameralistka i z orkiestrami dla radia i telewizji w Polsce, Niemczech, Szwajcarii i Kanadzie. Ma na swym koncie również nagrania płytowe dokonane w Polsce i Hiszpanii.
Dysponuje szerokim repertuarem, w którym muzyka F. Chopina zajmuje szczególne miejsce.
Artystka zajmuje się także działalnością pedagogiczną prowadząc klasę fortepianu w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w „szkole talentów” im. Z. Brzewskiego w ramach ZPSM II st. w Warszawie. Prowadziła wiele seminariów, wykładów i kursów mistrzowskich w Polsce, Hiszpanii, Chinach i Urugwaju. Jej uczniowie zdobyli wiele nagród w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych.
Zasiadała jako juror w konkursach pianistycznych w kraju i za granicą.

Program:
Preludia op. 28

Preludium (franc. prélude) to krótki utwór instrumentalny, stanowiący wprowadzenie do innej, właściwej formy o pierwszoplanowym znaczeniu. W okresie baroku preludium występowało najczęściej jako wstęp do fugi lub suity, choć w twórczości Bacha pojawiało się także jako utwór samodzielny, np. Małe preludia. W okresie romantyzmu i później preludium również występowało jako utwór samodzielny o charakterze improwizacyjnym. Twórcą tego rodzaju dzieł był Fryderyk Chopin, który skomponował cykl dwudziestu czterech preludiów, wykonywanych w całości lub fragmentarycznie, oznaczając je jako op. 28. Często jednak koncertujący pianiści dokonują wyboru, prezentując grupę trzech lub czterech kolejnych jego preludiów.
Cykl preludiów skomponował Chopin w całości lub, według innych źródeł, dokończył i przygotował do druku, podczas pobytu z George Sand i jej dziećmi na Majorce na przełomie 1838 i 1839 roku.
Układ tonacji w poszczególnych preludiach Chopina następuje według tzw. koła kwintowego czyli niezależnie każda tonacja majorowa i minorowa następuje o kwinę wyżej od poprzedniej, bowiem po każdym preludium majorowym następuje preludium w równoległej tonacji minorowej. Kompozytor rozpoczyna od tonacji C-dur (major), następne preludium występuje w tonacji a-moll (minor), a dalej idą tonacje z progresywnie zwiększającą się (przy kluczu) liczbą krzyżyków (G-dur, e-moll, D-dur, h-moll itd.). Po tonacji Fis-dur powinna nastąpić tonacja dis-moll, ale kompozytor zmienia ją enharmonicznie na tonację es-moll, zaś kolejne preludia mają coraz mniejszą ilość bemoli, a cały cykl kończy się utworami w tonacji F-dur i d-moll, z jednym bemolem przy kluczu.
Chopin, przystępując do komponowania preludiów, miał zapewne już wcześniej zarysowany zamysł stworzenia cyklu miniatur fortepianowych zróżnicowanych pod względem wyrazu, formy, charakteru i klimatu. Każde preludium jest inne, a różnica pomiędzy poszczególnymi ogniwami tego cyklu wynika z ich rozmiarów, budowy, tempa, różnorodności brzmienia, a więc elementów służących do przekazania indywidualnego, bardzo osobistego i zróżnicowanego nastroju. Mimo tych odrębności Preludia op. 28 stanowią zamknięty cykl, tworzący formalnie zintegrowane wielkie dzieło, odzwierciedlające krańcowo odmienne stany duchowe i emocjonalne, jakie towarzyszyły kompozytorowi w okresie pracy twórczej.

 

Gra Anna Jastrzębska-Quinn, komentuje Stanisław Dybowski
BALLADY

BALLADY
23.10.2011

Stanisław Dybowski - słowo o muzyce

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Muzykologii) prof. prof. Józefa Michała Chomińskiego i Andrzeja Chodkowskiego. W dziedzinie fortepianu uczeń prof. prof. Wandy Bosackiej, Marii Zbijewskiej, Natalii Hornowskiej i Kajetana Mochtaka, organów – Stanisława Możdżonka i Feliksa Rączkowskiego oraz teorii muzyki – Andrzeja Dobrowolskiego.
Wieloletni recenzent dziennika „Słowo Powszechne”. Autor książek, referatów naukowych i popularnonaukowych, artykułów problemowych i publicystycznych (ogłaszanych w wydawnictwach okazjonalnych i periodycznych – m.in. „Ruchu Muzycznym”), audycji radiowych oraz reżyser nagrań fonograficznych.
Współtwórca Międzynarodowych Konkursów Płytowych Grand Prix du Disque Fryderyk Chopin. Od 1975 roku związany różnymi funkcjami z Międzynarodowymi Konkursami Pianistycznymi im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest członkiem - założycielem Towarzystwa im. Ferenca Liszta we Wrocławiu i członkiem Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii muzyki, ze szczególnym uwzględnieniem klasycyzmu, romantyzmu i współczesności. Zajmuje się również fonografią w aspekcie historycznym i praktycznym oraz historią wykonawstwa muzycznego. Jest wykładowcą Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Karol Radziwonowicz - fortepian

Naukę gry rozpoczął u ojca, Henryka Radziwonowicza, a kontynuował u Aleksandry Sosnowskiej i prof. Barbary Muszyńskiej. Po ukończeniu Akademii Muzycznej im F. Chopina w Warszawie, jako stypendysta Fundacji Fulbrighta, doskonalił swe umiejętności pod kierunkiem Georgy Seboka w Indiana University School of Music w Bloomington, USA. Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność artystyczną koncertując z wieloma znanymi orkiestrami symfonicznymi w Polsce i zagranicą. Bierze udział w znanych międzynarodowych festiwalach muzycznych - Paryż, Moskwa, Warszawa, Duszniki Zdrój, Quebek, Praga, San Francisco, Berlin, Salzburg, Tokio, Sapporo, Buenos Aires, New Dehli, Mediolan, Pescara, Pekin, Lima i inne.
Zajmuje się również działalnością pedagogiczną. Zapraszany przez różne uczelnie, prowadził klasy mistrzowskie w Tokio, San Francisco, San Jose, Hawanie, Limie, Tel Awiwie, Lubjanie, Krakowie i Wrocławiu. Jest też jurorem wielu konkursów pianistycznych w kraju i za granicą. Był przewodniczącym jury Konkursu dla młodych pianistów „Chopin Golden Ring” w Słowenii oraz jurorem pierwszego eliminacyjnego etapu XV Międzynarodowego Pianistycznego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jako jedyny pianista na świecie dokonał nagrania wszystkich dzieł fortepianowych Ignacego Jana Paderewskiego - nagroda francuskich krytyków „Diapason”. Nagrał również wszystkie utwory F. Chopina na fortepian z orkiestrą w wersji kameralnej, z kwintetem smyczkowym “I Solisti di Varsavia” - nominacja do nagrody “Fryderyk 1998”. Na płytach kompaktowych utrwalił również dzieła fortepianowe innych polskich kompozytorów - J. Zarębskiego i K. Mikulego. W roku 2009 nagrał płytę z arcydziełami chopinowskiej miniatury na specjalnym fortepianie marki Bösendorfer, model „Chopin” - imitującym instrument z epoki Chopina.
Jest prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Polskiej im. I. J. Paderewskiego w Warszawie.

Ballady:
g-moll op. 23
F-dur op. 38
As-dur op. 47
f-moll op. 52

Ballada (z wł. ballare – tańczyć) miała w historii muzyki różne znaczenie. Początkowo występowała jako starofrancuska pieśń taneczna. W wieku XII i XIII była jednogłosową formą śpiewu wykonywaną przez trubadurów.
W wieku XIV i XV ballada była powszechnie stosowaną we Francji wielogłosową formą poetycko-muzyczną. Od XVIII stulecia występowała jako forma wokalna z towarzyszeniem instrumentu, której tekst wywodził się z tematyki ludowej lub fantastycznej. Zyskała dużą popularność w okresie romantyzmu. Tego rodzaju utwory na gruncie muzyce polskiej najbardziej znane są w kompozycji Stanisława Moniuszki.
Ballada instrumentalna pojawiła się w twórczości niemieckiego kompozytora Ferdynanda Riesa (1784-1838), ale za autora tego gatunku jako dzieła fortepianowego o kontrastujących tematach i dość swobodnej budowie uważa się Fryderyka Chopina. Skomponował on cztery ballady, uznane za dzieła o najwyższym stopniu artyzmu.
W twórczości Chopina ballada jest utworem o tajemniczym, zmieniającym się nastroju, harmonijnym współdziałaniu elementów lirycznych, epickich i dramatycznych, z dominującą rolą melodyki typu narracyjnego. Ballady te nie stanowią też muzycznej ilustracji jakichś określonych tekstów literackich. Według wszelkiego prawdopodobieństwa ich inspiracją i natchnieniem była poezja typu balladowego Adama Mickiewicza, z którym kompozytor stykał się wielokrotnie, o czym wspominał Robertowi Schumannowi. Ballady Chopina nie mają nic wspólnego z tzw. muzyką programową (ilustrującą konkretne dzieła lub treści literackie). Tej kompozytor nie akceptował, czego dowodem były kpiny, a nawet pikantne żarty z recenzji jego Wariacji op.2, autorstwa Fryderyka Wiecka. Stanowczo też walczył z wydawcami usiłującymi nadawać tytuły programowe niektórym jego kompozycjom.
Budowa formalna ballad nie jest jednoznacznie określona. Chopin kształtował formę każdej ballady w zależności od ujawnionej w danej chwili inwencji i wyobraźni. Za pomocą dźwięków wyrażał najróżnorodniejsze nastroje i odcienie uczuć: począwszy od idyllicznych, sentymentalnych, pogodnych, poprzez gwałtowne, wybuchowe, kończąc na bogatej w wyrazie skali akcentów dramatycznych. Zapewne dlatego w balladach dostrzegamy znamiona form mających swe klasyczne korzenie, ale wypełnionych treścią opartą na w pełni romantycznej, indywidualnej wyobraźni kompozytora.

 

Stanisław Dybowski oraz Karol Radziwonowicz

Gra Karol Radziwonowicz
NOKTURNY

NOKTURNY
30.10.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Rinko Kobayashi - fortepian

Studiowała u profesorów: Motonari Iguchi, Mieczysława Munza, Edwarda Auera i Andrzeja Jasińskiego. Swój pierwszy sukces pianistka odniosła wygrywając konkurs laureatów NHK-Mainichi Music Competitions w roku 1973 i na Konkursie Chopinowskim, uzyskując dyplom i nagrodę specjalną. Od tej pory rozpoczęła się jej międzynarodowa kariera.
Artystka dawała recitale i grała z orkiestrami w wielu krajach świata, m.in.w Weil Hall w Carnegie Hall w Nowym Yorku, gdzie słuchacze zgotowali jej stojącą owację, w Wigmore Hall w Londynie, koncertowała podczas oficjalnej wizyty Królowej Danii Małgorzaty II w Polsce, a także brała udział w cyklu koncertów mistrzowskich w Wiedniu. Od 1987 roku przez wiele lat była solistką Warszawskiej Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia i Telewizji. Pianistka każdego roku odbywa tournees po Polsce, występując w prawie wszystkich filharmoniach, a także w innych krajach i w rodzimej Japonii. Rinko Kobayashi również występuje na wielu renomowanach festiwalach muzycznych.
W 1988 roku artystka została odznaczona przez Ministra Kultury i Sztuki medalem ” Za Zasługi dla Kultury Polskiej”, za popularyzację muzyki Chopina na świecie. Dokonała też wielu nagrań płytowych oraz radiowych i telewizyjnych. W 1999 roku jako pierwsza w Polsce za nagrania muzyki poważnej fortepianowej dostała „Złotą Płytę” za CD „Chopin Forever”. W 2000 roku także jako pierwsza w Polsce, za CD na fortepian solo, otrzymała „Platynową Płytę”. Jej płyta z nagraniami utworów Romana Maciejewskiego została nominowana do nagrody „Fryderyk”. W 2002 roku, Rinko Kobayashi otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej.

Program:
Nokturn cis-moll op. posth
Nokturn b-moll op. 9 nr 1
Nokturn Es-dur op. 9 nr 2
Nokturn fis-moll op. 48 nr 2
Nokturn H-dur op. 62 nr 1
Nokturn Des-dur op. 27 nr 2
Nokturn c-moll op. 48 nr 1

Nokturn (z fr. nocturne - nocny, z wł. notturno, z niem. Nachtstück, kojarzony w XIX wieku z nocnym czyli spokojnym, natchnionym i uduchowionym nastrojem) w okresie klasycznym był wieloczęściowym utworem, komponowanym na zespół instrumentów smyczkowych i dętych, o nieokreślonej budowie, wykazujący podobieństwo do divertimenta, kasacji lub serenady. Jednym z licznych tego przykładów może być słynna Serenata notturna KV 239 Mozarta. W okresie romantyzmu występował jako utwór instrumentalny, najczęściej jednak jako niewielkich rozmiarów dzieło przeznaczone na fortepian, z reguły charakteryzujące się 3-częściową budową typu ABA. Nokturn odznaczał się ponadto łagodnym charakterem i szeroką, śpiewną linią melodyczną, nadającą dziełu nastrój spokoju i rozmarzenia z kontrastującą częścią środkową, zazwyczaj w szybkim tempie. Twórcą pierwszych nokturnów fortepianowych był irlandzki kompozytor i pianista John Field. Były to jednak utwory o charakterze sentymentalnym i znacznie płytszej w wyrazie treści od nieco później powstałych nokturnów Chopina.
Chopin był niezrównanym mistrzem w tworzeniu nastrojów o niezwykle subtelnych odcieniach, wciągających słuchacza w inny świat, niedostrzegalną, magiczną siłą przenoszących go do krainy niespotykanego piękna i pełnego uduchowienia poetyckiego klimatu. Istotnym elementem wyrazowym w nokturnach jest doniosłe znaczenie ornamentyki dźwiękowej, spełniającej dotychczas rolę czysto popisową, zgodnie z zasadniczymi założeniami stylu brillant. Chopin, traktujący ją jako istotny środek wypowiedzi swego lirycznego języka i połączywszy w integralną całość z tempo rubato oraz nadzwyczaj subtelną kolorystyką dźwiękową, podporządkował te elementy wyłącznie sferze wyrazowej i emocjonalnej. Wzniosłą atmosferę własnych przeżyć duchowych, panującą w nokturnach, kompozytor potrafił za pośrednictwem dźwięków nie tylko fascynować słuchaczy, ale też docierać do najgłębszych zakamarków ich serc i duszy.
Nokturny, podobnie jak niektóre inne swe dzieła, Chopin zazwyczaj komponował w grupach po dwa lub trzy utwory, oznaczając je jednym numerem opusowym. Poza nielicznymi wyjątkami, te grupy nokturnów powstawały w ciągu jednego roku. W sumie Chopin skomponował 21 nokturnów, z których do wydania drukiem przeznaczył 18. Nokturn e-moll, skomponowany w 1827 roku, opublikował Julian Fontana po śmierci kompozytora, w 1855 roku, jako opus 72 nr 1, wraz z młodzieńczym Marszem żałobnym (nr 2) i trzema Tańcami szkockimi (nr 3-5). Nokturn cis-moll (Lento con gran espressione), oznaczany jako "opus posth.", czyli dzieło opublikowane po śmierci kompozytora, został skomponowany w 1830 i wydany w 1875 roku, zaś Nokturn c-moll powstały w 1847 roku, ukazał się drukiem dopiero w roku 1938.

 

Rinko Kobayashi i Adam Rozlach

 

SONATY

SONATY
6.11.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Tadeusz Chmielewski - fortepian

Wybitny pianista, koncertujący w kraju i za granicą jako solista oraz kameralista, profesor Akademii Muzycznej w Łodzi, w której przez 25 lat kierował katedrą fortepianu, honorowy wiceprzewodniczący EPTA (Europejskiego Stowarzyszenia Pianistów-Pedagogów). W latach 1991- 2001 prezes Towarzystwa im. Fryderyka Chopina. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Łodzi w klasie prof. Marii Wiłkomirskiej. Potem doskonalił umiejętności w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie pod kierunkiem m.in. prof. Jakowa Zaka. Wielokrotnie brał udział w konkursach i festiwalach. pianistycznych, w których zdobywał pierwsze nagrody.
Swoją grę utrwalił na płytach Polskich Nagrań oraz "Conneseur Society". Znalazły się na nich m.in. komplety dzieł skrzypcowych Beethovena, Brahmsa i Profkofiewa z jego pianistycznym udziałem. Dokonał także licznych nagrań archiwalnych jako solista dla radiofonii polskich i zagranicznych. Przez wiele lat występował i nagrywał z Wandą Wiłkomirską. Koncertował też m.in. z Wadimem Brodskim, Barbarą Górzyńską, Keiko Urushihara, Kają Danczowską. Od kilku lat koncertuje również ze swoim synem, znakomitym skrzypkiem, Przemysławem Chmielewskim. Za swoją działalność artystyczną prof. Chmielewski był wielokrotnie nagradzany przez ministra kultury i sztuki. Otrzymał także Srebrny Medal Towarzystwa im. Artura Rubinteina w Tel-Awiwie.
Pianista prowadzi międzynarodowe kursy mistrzowskie w kraju i za granicą. Jest też często zapraszany do jury wielu konkursów pianistycznych w Polsce oraz poza jej granicami. Został powołany do Rady Programowej NIFC 4 grudnia 2005 roku.

Program:
Sonata h-moll op. 58
Allegro maestoso
Scherzo
Largo
Finale

Mazurki:
g-moll op. 24 nr 1
C-dur op. 24 nr 2
B-dur op. 7 nr 1
D-dur op. 33 nr 3

Sonata (z wł. sonare - dźwięczeć, brzmieć) początkowo, w XVI-XVIII wieku, była utworem identyfikowanym z każdą kompozycją instrumentalną. Inaczej mówiąc, sonatą nazywano wszelkie utwory przeznaczonych dla instrumentów jak np.: canzona, ricercar, fantasia, capriccio. Odróżniano je tym samym od utworów wokalnych, które nazywano kantatami (z wł. cantare - śpiewać).
Jako cykliczna forma muzyczna, sonata wykształciła się w okresie klasycznym, stając się podstawową i jedną z najpopularniejszych form tego czasu. Zazwyczaj składała się z czterech części:
Pierwsza część, ujęta jest w szybkim tempie allegro (z wł. szybko), dlatego też, w połączeniu z jej charakterystyczną budową formalną, nazwana została allegrem sonatowym.
Allegro sonatowe, występuje zazwyczaj jako pierwsza część utworów zbudowanych według zasad cyklu sonatowego, takich jak m. in.: koncert, symfonia, trio, kwartet i składa się z trzech odcinków: ekspozycji, przetworzenia i repryzy. W ekspozycji przedstawione są dwa, kontrastujące ze sobą tematy (pierwszy temat - wyrazisty, o zdecydowanym, dynamicznym charakterze, drugi – liryczny, łagodny), po których następuje łącznik prowadzący do epilogu czyli końcowego ustępu ekspozycji. Przetworzenie (tematów), jest to poddawanie jednego lub obu tematów, różnym modyfikacjom (melodycznym, harmonicznym, rytmicznym i fakturalnym). Charakterystyczną cechą przetworzenia jest jego niespokojny, dynamiczny a nawet wybuchowy charakter. Repryza jest w zasadzie łagodniejszym w wyrazie powtórzeniem ekspozycji, z drobnymi zmianami oraz występującą zazwyczaj kodą.
Druga część sonaty utrzymana jest najczęściej w tempie powolnym, umiarkowanym (Andante) i ma spokojny, śpiewny charakter.
Trzecia część początkowo była menuetem, z czasem przez Beethoven zastąpił go scherzem. Obie te formy miały zwartą, wewnętrzną 3-częściową budowę, przy czym część środkowa kontrastowała z częściami skrajnymi.
Czwarta część (finał) utrzymana jest w tempie szybkim (allegro, presto) i zazwyczaj występuje w takich formach, jak: rondo, wariacje, allegro sonatowe.
Sonaty, oprócz fortepianowych, komponowane były na inne instrumenty: np.: na skrzypce, wiolonczelę, flet, obój, fagot itp., jednak te ostatnie występowały głównie z towarzyszeniem fortepianu. Z biegiem czasu, zwłaszcza u schyłku okresu klasycznego, forma sonaty ulegała różnorodnym modyfikacjom. Najwyraźniej widać je w twórczości ostatniego klasyka wiedeńskiego Ludwiga van Beethovena, który tworzył nawet sonaty 2-częściowe (np. G-dur op. 49 nr 2, Fis-dur op. 78, e-moll op. 90, c-moll op. 111).
Formy okresu klasycznego (wariacje, rondo, fantazja), a wśród nich wiodące prym sonaty i formy im pochodne (jak choćby koncert), stanowią najbardziej dziś rozpowszechnione dzieła muzyki tamtego okresu. Tworzone były przez takich mistrzów jak m.in.: Haydn, Mozart czy Beethoven, ale przez długi jeszcze czas odciskały swe piętno na twórczości kompozytorów epoki wczesnego romantyzmu, nie wyłączając także Chopina. W jego sonatach fortepianowych możemy dostrzec pobrzmiewające idee dojrzałej twórczości Beethovena, ogromny rozmach i potężny ładunek emocjonalno-uczuciowy, a także zamianę miejscami wewnętrznych części czteroczęściowego cyklu, tj. przesunięcie scherza z części trzeciej na drugą, a części wolnej na trzecią.
Chopin skomponował w sumie cztery sonaty: trzy na fortepian oraz jedną na fortepian i wiolonczelę. Spośród sonat fortepianowych tylko dwie ostatnie zyskały miano dzieł genialnych.

 

Tadeusz Chmielewski i Adam Rozlach
PIEŚNI

PIEŚNI
13.11.2011

Adam Rozlach - słowo o muzyce

Absolwent Liceum Muzycznego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ukończył też Studium Doktoranckie przy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pracę zawodową rozpoczął w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Pracę w Polskim Radiu w Warszawie rozpoczął w 1996 r. wpierw na stanowisku publicysty, a następnie komentatora w Programie IV - Radiu BIS. W latach 2004-2007 był redaktorem naczelnym Redakcji Muzyki Poważnej.
Autor wielu cykli audycji: Album Chopinowski, Muzyczne pejzaże, Z kompaktowego Parnasu, W muzycznym saloniku, Kronika wydarzeń muzycznych. Od kilku lat prowadzi cotygodniową, godzinną audycję Radiowy przewodnik muzyczny. Jest komentatorem Konkursów Chopinowskich oraz Konkursów im. Henryka Wieniawskiego na antenie wszystkich programów PR. Od września 2006 r. prowadzi cotygodniowe Koncerty Chopinowskie w Programie 1 PR. Jest twórcą wielu programów telewizyjnych (m.in. 40 min. reportaż z wręczenia Nagrody im. L.Sonning - Krystianowi Zimermanowi w Kopenhadze). Regularnie komentował i prowadził ogólnopolskie transmisje telewizyjnych koncertów Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i TV na antenie TVP 2.
Jest autorem kilkuset recenzji i wywiadów, które ukazują się w prasie codziennej, periodykach oraz w prasie fachowej. Od 2001 r. współpracuje z Filharmonią Narodową w Warszawie gdzie prowadzi Czwartkowe Spotkania Muzyczne dla młodzieży oraz przedkoncertowe spotkania z melomanami Filharmonii Narodowej.

Eugenia Rezler - kontralt

Studia wokalno-aktorskie odbyła w warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina pod kierunkiem Urszuli Trawińskiej-Moroz. Jeszcze podczas studiów została solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Występowała nie tylko na deskach macierzystej sceny w ramach Festiwalu Mozartowskiego ale i m.in. w Opera Comique w Paryżu, Teatro Albeniz w Madrycie czy na scenie słynnego Festiwalu w Montpellier.
Śpiewaczka występowała z pianistami tej klasy co Tatiana Szebanowa, Maciej Paderewski, Jerzy Godziszewski czy Janusz Olejniczak. Interpretuje pieśni polskich kompozytorów, ale też Schuberta, Schumanna, Czajkowskiego i Rachmaninowa.
Śpiewa na krajowych i międzynarodowych festiwalach muzycznych (Wratislavia Cantans, Poznańska Wiosna Muzyczna, Muzyka w Astarym Krakowie i wiele innych). Jest pedagogiem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, doktorem sztuki muzycznej. Prowadzi klasę śpiewu oraz wykłady dla studentów Wydziału Wokalnego. Dwukrotnie zorganizowała konferencję naukową Pieśń polska,źródła,tradycja,współczesność.
Największym osiągnięciem artystycznym E. Rezler stał się udział w Festiwalu Rossiniowskim Warszawskiej Opery Kameralnej w 2001. Została wtedy okrzyknięta gwiazdą absolutną w typie ukochanym przez Rossiniego, o klasie porównywalnej ze światowymi legendami.

Janusz Grzelązka - fortepian

Studiował w Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. Reginy Smendzianki oraz Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie w klasie prof. Wiktora Mierżanowa.
Zdobył wyróżnienia na konkursach pianistycznych w Brukseli, Senigalii oraz Estrady Młodych Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Z zespołem kameralnym Trio del Arte zdobył I nagrodę w konkursie Torneo di Musica w Rzymie (1995).
Koncertował jako solista, kameralista i akompaniator w Polsce i większości krajów europejskich.
Zrealizował nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe w kilku krajach.
Od roku 1990 pracuje i mieszka w Finlandii, gdzie kontynuuje działalność pedagogiczną i koncertową.

Program:
Życzenie op. 74 nr 1, sł. Stefan Witwicki
Pierścień op. 74 nr 14, sł. Stefan Witwicki
Smutna rzeka op. 74 nr 3, sł. Stefan Witwicki
Piosnka litewska op. 74 nr 16, sł. lud., tł. Ludwik Osiński
Precz z moich oczu op. 74 nr 6, sł. Adam Mickiewicz
Dwojaki koniec op. 74 nr 1, sł. Bohdan Zaleski
Melodia op. 74 nr 9, sł. Zygmunt Krasiński
Leci liście z drzewa op. 74 nr 17, sł. Stefan Witwicki
Czary op. posth. sł. Stefan Witwicki
Gdzie lubi op. 74 nr 5, sł. Stefan Witwicki
Hulanka op. 74 nr 4, sł. Stefan Witwicki

Fryderyk Chopin komponował pieśni w różnych okresach swojego życia, wyłącznie do tekstów poetów polskich: Stefana Witwickiego (10), Bohdana Zaleskiego (4), Adama Mickiewicza (2) i po jednej do słów Zygmunta Krasińskiego, Ludwika Osińskiego i Wincentego Pola. Dziś wiemy o 19 pieśniach, ale nie jest wykluczone, że mogło być ich więcej. Zazwyczaj powstawały one spontanicznie, szkicowane odruchowo do sztambuchów zaprzyjaźnionych wielbicielek jego talentu, takich jak np. Emilia Elsner, Maria Wodzińska czy Delfina Potocka. Jednak, w odróżnieniu od innych swych dzieł, żadnej pieśni Chopin nie dopracował. ostatecznie. Dlatego można przypuszczać, że nie zamierzał ich opublikować. Wiemy bowiem z jaką pedanterią cyzelował pozostałe swoje utwory, które zamierzał oddać do druku.
Pierwszego wydania doczekały się pieśni dopiero w roku 1859, a więc 10 lat po śmierci Chopina, dzięki staraniom jego przyjaciela Juliana Fontany.
Mimo iż pieśni Chopina ukazały się drukiem tak późno, niektóre z nich jak np. Życzenie, Hulanka czy Wojak, cieszyły się ogromną popularnością jeszcze przed rokiem 1830, kiedy zaledwie 20-letni kompozytor na zawsze opuścił ojczyznę. Jak wieść niesie, krążyły one jedynie w odpisach i na ogół nie wiedziano, kto był ich autorem.
Wydawało by się, że tak duża popularność tych młodzieńczych pieśni rozbudzi zainteresowanie Chopina ową dość powszechnie uprawianą formą muzyczną. Zdumiewa zatem fakt, że tak genialny kompozytor, wzrastający w epoce szczytowego rozkwitu formy pieśni i mogący do woli czerpać natchnienie z olbrzymich tradycji, sam tych tradycji w należytym stopniu nie podtrzymywał. Jednakże, jak już wcześniej wspomnieliśmy, Chopin już na początku swej drogi twórczej doszedł do przekonania, że jego powołaniem artystycznym jest fortepian. Nie poddawał się sugestiom przyjaciół i znajomych, którzy dostrzegali jego rolę jako twórcy oper o podłożu narodowym.
Można przypuszczać, że częste i usilne starania polskiego środowiska artystycznego, aby zainspirować Chopina do tworzenia muzyki wokalnej, nie tylko nie odniosły pożądanych skutków, ale wręcz go zniechęcały. Dlatego, być może, pieśni w jego spuściźnie kompozytorskiej nie odegrały poważniejszej roli, pozostając na marginesie twórczości.
Pieśni Chopina posiadają zróżnicowany charakter. Różnice wywodzą się głównie z treści i nastroju tekstów, do których komponował muzykę. Omawiane utwory są raczej miniaturami wokalnymi, powstałymi bardziej pod wpływem chwilowego nastroju niż głębszych przemyśleń artystycznych. Tym jednak, co je niewątpliwie łączy, jest często występujący pierwiastek o zabarwieniu swojskim, narodowym, ujawniający się nierzadko dzięki zastosowaniu elementów ludowej muzyki polskiej. W popularnej pieśni Życzenie dostrzegamy oberka, Hulanka jest mazurem, zaś w Czarach stosuje kompozytor rytmy ukraińskie. Te niewielkich rozmiarów klejnociki sztuki wokalnej przedstawiają ponadto prostotę i szczerość wypowiedzi, urok i siłę indywidualnej myśli Chopina. Te właśnie elementy sprawiły, że owe drobne z pozoru utwory stały się niepowtarzalnymi w swym rodzaju arcydziełami. Dzięki narodowym źródłom i głębokiej indywidualności twórczej autora muzyki wyróżniają się one spośród pieśni tak licznie występujących w epoce romantyzmu.

 

Eugenia Rezler i Janusz Grzelązka

Łazienki Królewskie – Pałac na Wodzie – cykl koncertów „Chopin.Muzyka.Listy”

Organizator: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
Termin: luty – maj i październik – grudzień 2010 r.
Miejsce: Warszawa, Łazienki Królewskie – Podchorążówka, Pałac na Wodzie
Opis: W tych miesiącach, kiedy pogoda nie pozwala na organizację przedsięwzięć „pod gołym niebem” w Łazienkach Królewskich w Podchorążówce odbywają się koncerty w wybrane niedziele od lutego do maja i od października do grudnia. Projekt nosi nazwę „Chopin.Muzyka.Listy” i składa się z recitalu fortepianowego oraz aktorskiej interpretacji listów kompozytora do rodziny, przyjaciół, znajomych, wydawców. Do współpracy zaproszono wybitnych pianistów i znanych aktorów scen warszawskich.

 


Niedzielne recitale fortepianowe w Kasynie

Organizatorzy: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich w Podkowie Leśnej
Termin: co druga niedziela miesiąca
Miejsce: Podkowa Leśna, Pałacyk Kasyno
Opis: Już od 2008 r. organizowane są koncerty w jednym z najcenniejszych zabytków Podkowy Leśnej, w stylowym Pałacyku Kasyno (stąd nazwa koncertów). W jubileuszowym roku recitale odbywać się będą w co drugą niedzielę miesiąca o godz. 16.00. Imprezy obejmują recitale fortepianowe składające się przede wszystkim z utworów Chopina, a także koncerty kameralne, czy nawet spektakle. Inicjatorem współpracy jest prof. Kazimierz Gierżod, prezes Zarządu TiFC i Honorowy Obywatel miasta Podkowa Leśna.