Zarząd

Spadkobierczyni i kontynuatorka rodzinnych tradycji muzycznych. Absolwentka - z wyróżnieniem - Akademii Muzycznej w Warszawie, jest laureatką prestiżowych konkursów pianistycznych, w tym triumfatorką Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Waszyngtonie w 1975 roku. Wybitna pianistka i ceniony pedagog. Swoją wiedzę muzyczną artystka pogłębiała w Paryżu u Nadii Boulanger i Monique Haas oraz u Philippe`a Entremonta w Academie Internationale de Maurice Ravel.

Kariera pianistyczna Bronisławy Kawalii to występy w renomowanych salach koncertowych Europy Kanady, USA, krajów Azji i Ameryki Łacińskiej. Grę polskiej pianistki oklaskiwano na międzynarodowych festiwalach, m. in. w Bratysławie, Mariańskich Łaźniach, Dusznikach, Cheltenham i Baltimore. Bronisława Kawalla występuje również ze znanymi zespołami symfonicznymi, w tym z orkiestrą Filharmonii Narodowej. Koncertowała także z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach (obecnie Narodową Orkiestrą Polskiego Radia), z Berliner Sinfonie Orchester, Orkiestrą Radia i Telewizji w Dublinie i wieloma innymi. O tym jak publiczność i krytyka przyjmuje grę Bronisławy Kawalli niech świadczą słowa zawarte w jednej z recenzji, opublikowanej na łamach "Daily Telegraph":  "Bronisława Kawalla znajduje się w czołówce pianistek".

Bronisława Kawalla zajmuje się również - i to z wielkimi sukcesami- pracą pedagogiczną. Przez ponad 30 lat wykształciła ponad 60 absolwentów z kraju i zagranicy, studiujących w jej klasie w warszawskiej Akademii Muzycznej. Z wiedzy i umiejętności prof. Kawalli korzystają nie tylko pianiści w kraju. Profesor Kawalla jest zapraszana do prowadzenia kursów mistrzowskich i wykładów, również za granicą, dotyczących głównie interpretacji utworów Fryderyka Chopina. Osoba polskiej profesor jest znana i ceniona w wielu renomowanych uczelniach USA, Wielkiej Brytanii, Japonii, Niemiec, Hiszpanii, Szwajcarii i innych krajów świata. Jej obecni i byli studenci zdobywają wiele nagród na konkursach pianistycznych w Polsce i poza jej granicami, koncertują na estradach, uczą na wyższych uczelniach i w szkołach muzycznych. Edward Wolanin, Filip Wojciechowski, Paweł Mazurkiewicz oraz Radosław Sobczak, najlepszy z Polaków w XIV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 2000 roku, to tylko niektóre nazwiska pianistów uczących się u prof. Bronisławy Kawalli.

Ważne miejsce w życiu profesor Kawalli zajmuje praca społeczna. Do niedawna członkini zarządu Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem, działa obecnie w Towarzystwie im. Fryderyka Chopina - została wybrana wiceprzewodniczącą Zarządu w obecnej kadencji. Profesor Bronisława Kawalla jest członkiem-założycielem Lions Club "Nike" w Polsce.

Działalność artystyczną i pedagogiczną Bronisławy Kawalli doceniono nagrodami Ministra Kultury i Sztuki oraz Ministra Spraw Zagranicznych.

Muzykolog, krytyk muzyczny, producent oraz wydawca płyt z muzyką klasyczną, popularyzator muzyki. Ukończył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Specjalizuje się w muzyce fortepianowej. Od 1974 r. pracował w Polskim Radiu, w redakcjach i działach muzyki klasycznej, gdzie prowadził autorskie programy, w tym słynne „Środy chopinowskie”. Od 1975 r. komentował w PR oraz w TVP siedem kolejnych Konkursów Chopinowskich. Stworzył wydawnictwo płytowe. Jest producentem i redaktorem merytorycznym ok. 350 nagrań archiwalnych oraz nagrań fonograficznych zrealizowanych w PR. W 1998 r. podjął współpracę z Krystianem Zimermanem i z utworzoną przez niego Polish Festival Orchestra. Od 2007 r. był dyrektorem artystyczno-programowym wydawnictwa fonograficznego MUZA Polskie Nagrania. Obecnie pełni funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam” oraz Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Za swą działalność otrzymał m.in. medal Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków dla Krytyka Muzycznego Roku, medal Gloria Artis, medal Pro Sinfoniki, medal Pro Arte im. Ignacego Jana Paderewskiego.

Karol Radziwonowicz jest wszechstronnym pianistą wykształconym w Polsce i USA. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w Warszwie u ojca Henryka Radziwonowicza, a kontynuował u Aleksandry Sosnowskiej i Barbary Muszyńskiej. Następnie, jako stypendysta fundacji Fulbright'a, doskonalił swe umiejętności w Indiana University School of Music w Bloomington, USA - pod kierunkiem wybitnego pianisty-pedagoga Georgy Sebok'a.

Radziwonowicz od wielu lat prowadzi ożywioną działalność artystyczną koncertując ze znanaymi orkiestrami symfonicznymi oraz dając recitale solowe w Polsce i zagranicą. Wymieńmy kilka występów, do których artysta przywiązuje szczególną wagę — wykonanie Błękitnej Rapsodii G. Gerschwina w dużej sali Concertgebouw w Amsterdamie (maj 2006) — inauguracja sezonu koncertowego Societe des Concerts de Friburgh w Szwajcarii wykonaniem Koncertu b-moll P. Czajkowskiego (październik 2005) — Koncert F. Chopina w Festspielehause w Salzburgu (maj 2003) — Koncert W.A. Mozarta w Berlińskiej Filharmonii (październik 2003) — Fantazja Polska I.J. Paderewskiego w Carnegie Hall, w Nowym Jorku 4 listopada 2001 r. Radziwonowicz bierze udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Paryż, Moskwa, Warszawa, Duszniki Zdrój, Quebeck, Praha, San Francisco, Berlin Salzburg, Tokio , Mediolan, Pecara, a jego podróże artystyczne prowadzą przez wszystkie kontynenty.

Pianista zajmuje się również działalnością pedagogiczną prowadząc klasy mistrzowskie, zapraszany przez uczelnie w Tokio, San Francisco, Hawanie, San Jose czy Lublianie; a w Polsce w Krakowie i Wrocławiu. Z przyjemnością również przyjmuje role jurora w rozmaitych konkursach pianistycznych w kraju i zagranicą — np. XV Międzynarodowy Pianistyczny Konkurs im. Fryderyka Chopina 2005 w Warszawie (juror pierwszego eliminacyjnego etapu).

Jako jedyny pianista na świecie, Karol Radziwonowicz nagrał wszystkie fortepianowe dzieła Ignacego Jana Paderewskiego (nagroda francuskich krytyków Diapazon), a także wszystkie utwory Fryderyka Chopina na fortepian z orkiestrą w wersji kameralnej, z kwintetem smyczkowym I Solisti di Varsavia pod dyrekcją Tomasza Radziwonowicza (nominacja do nagrody Fryderyk,1998).

MARIA GABRYŚ-HEYKE jest pianistką o szerokich zainteresowaniach muzycznych specjalizującą się w grze na instrumentach historycznych, absolwentką Scholi Cantorum Basiliensis (fortepian historyczny w klasie prof.Jespera Christensena), wyższej szkoły muzycznej w Lucernie, Szwajcaria (prof. Ivan Klansky)oraz Akademii Muzycznej im.F.Chopina w Warszawie (prof. Teresa Manasterska).

Jej obszerny repertuar, obejmujący różne style i konwencje wykonawcze, sięga od kompozycji XVIII wieku po dzieła współczesne. Artystka ma też w swym dorobku wiele prawykonań(Marta Ptaszyńska, Marian Sawa, Aldona Nawrocka). Występowała w Japonii, Korei Płd., Chinach, Stanach Zjednoczonych oraz wielu krajach Europy – również przed wybitnymi osobistościami i głowami państw, w tym przed cesarzem Japonii Akihito. Brała udział w festiwalach chopinowskich w Wiedniu i Mariańskich Łaźniach, a także w Murten Classics Festival, Mendelssohn Musikfestwoche Wengen(Szwajcaria), w słoweńskim Festiwalu Muzyki Dawnej (Maribor, Ragaška Slatina, Ptuj) oraz w festiwalu muzyki kameralnej w Kyoto(Japonia).

Artystka ma na swym koncie znaczące sukcesy w konkursach międzynarodowych – jest laureatką pierwszych nagród w Międzynarodowym Konkursie im. Ludwiga van Beethovena w Hradcu nad Moravicí (Czechy), Edwin Fischer-Wettbewerb w Lucernie (Szwajcaria) i konkursie Chopin Golden Ring (instrumenty historyczne) w Ptuj (Słowenia). W przeszłości była wielokrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Towarzystwa im. Fryderyka Chopina oraz prestiżowej Fundacji Crescendum-Est-Polonia.

Dokonała nagrań dla Polskiego Radia, Schweizer Radio DRS 2 oraz rejestracji fonograficznych: Ars Produktion, ForTune, Chopin University Press, Sarton i Naxos. Płyta CD z nagranymi po raz pierwszy utworami m.in. na skrzypce i fortepian Mariana Sawy (Naxos) – zrealizowana z udziałem Marii Gabryś – była nominowana do nagrody “Fryderyk 2017”.
Maria Gabryś-Heyke jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Zasiadała w jury konkursów pianistycznych(Mariańskie Łaźnie, konkurs RAHN w Zurichu, Międzynarodowy Konkurs dla Dzieci i Młodzieży w Brześciu) oraz prowadziła kursy mistrzowskie w Lucernie(Szwajcaria), Daejon (Korea Płd.) oraz Brześciu(Białoruś).

Jest opiekunem artystycznym “Koncertów pod gwiazdami” w Planetarium Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. W Miejskiej Bibliotece Miasta Radzymin od 2017 roku prowadzi cykl koncertów „Czar dawnych fortepianów” skupiający się na promocji instrumentów historycznych z udziałem wybitnych pianistów z całego świata.

wieloletnia działaczka TiFC Koło w Ostrowie Wielkopolskim, propagatorka kultu chopinowskiego wśród dzieci i młodzieży, organizatorka muzycznych wyjazdów studyjnych i koncertów, orędowniczka współpracy Kół na rzecz szeroko rozumianej integracji miłośników Fryderyka Chopina

Jest pianistą, pedagogiem, profesorem w łódzkiej Akademii Muzycznej, dyrektorem naczelnym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, prezesem Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego.

Podczas blisko 40-letniej, nagradzanej przez władze macierzystej uczelni pracy pedagogicznej, profesor Lasocki wykształcił w swojej klasie fortepianu ponad czterdzieścioro absolwentów. Koncertują oni w kraju i za granicą, wielu pracuje na wyższych uczelniach, nie tylko w Polsce, kontynuując dzieło swego profesora jako asystenci, adiunkci, akompaniatorzy.

Profesor Lasocki to wybitny konsultant w dziedzinie pedagogiki fortepianowej, zaś z jego wiedzy i doświadczenia korzysta lub korzystały Centrum Edukacji Artystycznej przy Ministerstwie Kultury i Rada Wyższego Szkolnictwa Artystycznego działająca przy Ministerstwie.

Zbigniew Lasocki jest też członkiem wielu gremiów sędziowskich na konkursach pianistycznych w kraju i za granicą. Zasiada m. in. w jury Międzynarodowych Konkursów im. Karola Szymanowskiego w Łodzi, Konkursu Interpretacji Muzyki Francuskiej, konkursów chopinowskich dla dzieci i młodzieży, Międzynarodowego Konkursu dla Pianistów w Palm Beach na Florydzie i wielu innych.

Profesor Zbigniew Lasocki, solista oraz partner estradowy wielu znakomitych instrumentalistów i wokalistów, występował we wszystkich znaczących centrach kulturalnych kraju oraz zagranicy. Nagrał audycje dla stacji radiowych i telewizyjnych, a także dla potrzeb filmu.

W 1985 roku, ze względu na kontuzję, musiał zrezygnować z dalszej kariery pianistycznej.

Czas profesora Lasockiego wypełnia praca na stanowisku dyrektora naczelnego Filharmonii im. Artura Rubinsteina, a także imponująco rozległa działalność pedagogiczna i społeczna. Działa w Towarzystwie im. Fryderyka Chopina, w którym został wybrany skarbnikiem. W Towarzystwie im. Szymanowskiego pełni funkcję prezesa  już w trzeciej kadencji.

Joanna Ławrynowicz należy do grona najwybitniejszych polskich pianistów, urodziła się w Warszawie, w rodzinie o wielopokoleniowych tradycjach muzycznych. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w czwartym roku życia u Hanny Lachertowej, ukończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie prof. Teresy Manasterskiej. Po studiach kontynuowała naukę u profesor Haliny Czerny-Stefańskiej, aż do chwili Jej śmierci w 2001 roku.

Jest laureatką wielu prestiżowych międzynarodowych konkursów pianistycznych (Berlińskiego „Steinway&Sons” z 1990 r.; Chopinowskiego w Darmstadt w 1999 r.; Konkursu im. Haliny Czerny-Stefańskiej w Ajigasawa w 2000 r.; Brazylijskiego „Art Livre” w Sao Paulo w 2001 r.)

Od kilkunastu lat prowadzi bogatą działalność koncertową jako solistka i kameralistka na całym świecie (w Europie, Azji, obu Amerykach, Nowej Zelandii).
Ma na swoim koncie wiele prestiżowych koncertów zarówno w Polsce, jak i za granicą z towarzyszeniem znakomitych orkiestr i wybitnych dyrygentów.

Jako polska pianistka może poszczycić się ogromną aktywnością fonograficzną. Nagrała dla Acte Prealable już ponad 30 albumów płytowych. Są to m.in.: jako jedyny polski artysta komplet dzieł solowych i kameralnych Fryderyka Chopina, wszystkie utwory na skrzypce i fortepian, na fortepian solo i koncert fortepianowy Romualda Twardowskiego; komplet dzieł kameralnych i koncertów fortepianowych Henryka Melcera; utwory na fortepian solo Władysława Żeleńskiego; komplet dzieł kameralnych Józefa Elsnera; dzieła kameralne Zygmunta Stojowskiego. Większość zarejestrowanych przez artystkę utworów to światowe premiery fonograficzne. Jej płyty są wysoko cenione przez melomanów i krytyków muzycznych oraz zdobywają znakomite recenzje i wyróżnienia w renomowanych magazynach muzycznych na całym świecie.

Pianistka prowadzi seminaria i kursy zarówno w Polsce jak i za granicą, min: w USA ( Uniwersytet w Bloomington), Chinach, na Litwie, we Francji (Paryż, konserwatorium Boulogne Billancourt).
Była także jurorem podczas wielu konkursów krajowych i międzynarodowych min. w  Varenna we Włoszech i w Łucku na Ukrainie..
Artystka jest także autorką opracowań wykonawczych utworów fortepianowych wydanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Pianistka prowadzi działalność pedagogiczną na stanowisku profesora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie aktualnie pełni funkcję Kierownika Katedry Fortepianu.

Janusz Olejniczak koncertuje w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel w Paryżu, Suntory Hall w Tokio, Lincoln Center w Waszyngtonie, Tonhalle w Düsseldorfie, Concertgebouw w Amsterdamie, Konserwatorium w Moskwie. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii.

Poza żelaznym repertuarem klasycznym – zwłaszcza Chopinowskim – wykonuje także polską muzykę współczesną (m.in. kompozycje Witolda Lutosławskiego, Henryka Mikołaja Góreckiego i Wojciecha Kilara). Chętnie bierze także udział w wykonaniach muzyki kameralnej. Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Borejki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i in. Od wielu lat współpracuje także z Markiem Mosiem i Orkiestrą Aukso. Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel). Pianista jest stałym gościem festiwalu „Chopin i jego Europa” w Warszawie, na którym zagrał m.in. u boku Marthy Argerich i Marii João Pires. Wielokrotnie wystąpił również z Orkiestrą XVIII Wieku Fransa Brüggena oraz Orchestre des Champs-Élysées pod dyrekcją Philippe’a Herreweghe.

Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań płytowych dokonanych dla takich wytwórni, jak Polskie Nagrania, Tonpress, Muza, Wifon, Opus 111, Camerata, Sony Classical, Selene, CD Accord, Bearton.
W dowód uznania dla swych interpretacji muzycznych ośmiokrotnie otrzymał nagrodę „Fryderyk”, a za całość dorobku artystycznego odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) oraz Złotym Medalem Gloria Artis (2005).

Janusz Olejniczak nagrał również ścieżki dźwiękowe do dwóch słynnych filmów: Pianisty Romana Polańskiego oraz Błękitnej nuty Andrzeja Żuławskiego, w tym ostatnim wcielając się także aktorsko w postać Fryderyka Chopina.
Podobnie jak w roku 2015, tak i w przyszłym zasiądzie w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Prowadzi klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

Należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich. Laureat pięciu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Studia pianistyczne ukończył na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie profesora Jana Ekiera.

Olbrzymi wpływ na ostateczne ukształtowanie jego osobowości artystycznej wywarła również możliwość kontaktu artystycznego z Arturem Rubinsteinem i Witoldem Lutosławskim.

Sukces odniesiony na VIII Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina otworzył przed Piotrem Palecznym drzwi wielu prestiżowych sal koncertowych na świecie.

Zdobycie III Nagrody w towarzystwie Garricka Ohlsson’a oraz Mitsuko Uchidy, Nagrody Specjalnej za najlepsze wykonanie Poloneza oraz Nagrody im. Witolda Małcużyńskiego, zapoczątkowało karierę, którą artysta kontynuuje do dziś, prowadząc ożywioną działalność koncertową na wszystkich kontynentach.

Występował jako solista z tak renomowanymi orkiestrami jak: Chicago Symphony, American Symphony, Concertgebouw, Royal Philharmonic, BBC Symphony Orchestra, Yomiuri Nippon, Gewandhaus, Tonhalle Orchester Zürich, RAI, Santa Cecilia, Orquesta Sinfónica Nacional de Mexico, Orquesta Nacional de España, Orquesta Sinfónica Nacional de Argentina, warszawska Filharmonia Narodowa i NOSPR.

Koncertował w słynnych salach jak Carnegie Hall, Avery Fisher Hall, Alice Tully Hall oraz w Sali Zgromadzenia Ogólnego ONZ w Nowym Jorku, Orchestra Hall w Chicago, Suntory Hall w Tokio, Berliner Philharmonie, Gewandhaus w Lipsku, Teatro Colon w Buenos Aires, Concertgebouw w Amsterdamie, Musikverein i Konzerthaus w Wiedniu, Royal Festival Hall w Londynie, Festspielhaus w Salzburgu.

Zyskał olbrzymie uznanie jako juror ponad stu wielkich międzynarodowych konkursów pianistycznych.    5 listopada 2001 w Filharmonii Narodowej Piotr Paleczny był solistą Galowego Koncertu z okazji 100 lecia istnienia Filharmonii w Warszawie.

Od 1993 r. jest dyrektorem artystycznym najstarszego na świecie festiwalu pianistycznego - Mieędzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju.

Od 2004 roku jest również dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy.

Profesor Piotr Paleczny prowadzi klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie – Uczelni, która ostatnio przyznała mu zaszczytny tytuł Honorowego Profesora Uniwersytetu.

W 2015 roku ukazała sie wydana przez Narodowy Instytut F.Chopina najnowsza płyta Piotra Palecznego, która wzbudziła olbrzymie zainteresowanie i natychmiast zyskała wielkie uznanie melomanów i krytyki muzycznej.

W 2017 roku Rada Akademii Fonograficznej w dowód uznania za całokształt osiągnięć artystycznych przyznała Piotrowi Palecznemu prestiżową Nagrodę “Złotego Fryderyka”.

Artysta jest odznaczony wieloma wysokimi i prestiżowymi odznaczeniami polskimi i zagranicznymi m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i meksykańskim Orderem „Aguila Azteca”. We wrześniu 2005 roku artysta został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Rocznik 1943, urodzony w Modlimowie w woj. szczecińskim. Od 1945 roku wychowywał się i ukończył szkołę podstawową w gminie Zduny pod Krotoszynem. W latach 1957 – 1961 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Krotoszynie i Miliczu, w którym zdał maturę. W latach 1962-1967 ukończył Uniwersytet Wrocławski uzyskując tytuł magistra polonistyki. W latach 1978 – 1979 ukończył Podyplomowe Studium Dziennikarstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1965 roku wykonuje zawód dziennikarza.
W latach 1997 – 2004 był Senatorem Rzeczpospolitej IV i V kadencji, pełniąc w latach 2001 – 2004 funkcję przewodniczącego Senackiej Komisji Kultury i Środków Przekazu. W latach 2004-2005 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Od 2006 roku na emeryturze. Mimo niej jest aktywny zawodowo współpracując z prasą periodyczną oraz portalami internetowymi. Jest od 2011 roku współpracownikiem regionalnej telewizji „Wielkopolska”.
Od 1974 roku jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich a od 1982 r. Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej, od 2008 roku członkiem Zarządu Głównego SD RP.
Od 1999 roku społecznie działa w ruchu chopinowskim w Żychlinie k. Konina. Swoją aktywnością współuczestniczył w „odkryciu” Fryderyka Chopina w Żychlinie. W latach 2002 – 2014 przewodniczył Kołu Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Żychlinie k. Konina. W roku Jubileuszu 200 rocznicy urodzin F. Chopina pod jego kierownictwem przeprowadzono konkurs i wzniesiono w Żychlinie pomnik młodego Fryderyka Chopina. Środki finansowe zapewniło Starostwo Powiatowe w Koninie oraz społeczna zbiórka. W latach 2004 – 2013 był Dyrektorem Festiwalu w Koninie – Żychlinie „Chopinowskie Interpretacje Młodych”. W latach 2006 – 2007 – był członkiem Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina w Warszawie. W grudniu 2016 roku został wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
W 2013 roku odznaczony brązowym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Jest odznaczony Brązowym i Złotym Krzyżem Zasługi. Jest też wyróżniony m.in. odznaką „Zasłużony dla Konina” i „Zasłużony dla Województwa Wielkopolskiego”.

Wojciech Świtała – absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie prof. Józefa Stompla. W latach 1991–1996 doskonalił swoje umiejętności pianistyczne pod kierunkiem Karl-Heinza Kämmerlinga, André Dumortiera i Jean-Claude’a Vanden Eyndena.

Jest laureatem Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych w Paryżu (Konkurs im. Marguerite Long i Jacques'a Thibaud) i Montrealu. Był najlepszym polskim uczestnikiem XII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w roku 1990. Otrzymał wtedy nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza oraz szereg nagród pozaregulaminowych.

Występował jako solista i kameralista w większości krajów europejskich, krajach obu Ameryk, Azji i Australii. Koncertował z większością polskich orkiestr symfonicznych, Orkiestrą Aukso, Kwartetem Śląskim, Kwartetem Camerata, Royal String Quartet, a także skrzypkami Szymonem Krzeszowcem i Piotrem Pławnerem oraz sopranistką Ewą Iżykowską.

Zarejestrował kilkanaście płyt dla wytwórni: Polskie Nagrania, Bearton, DUX, Sony Music Polska, IMC oraz Chandos z muzyką Bacewicz, Brahmsa, Chopina, Debussy’ego, Liszta, Schumanna, Szymanowskiego i Zarębskiego.

W latach 2000 i 2005 jego płyty dwukrotnie zostały wyróżnione nagrodą Grand Prix du Disque Frédéric Chopin, w roku 2002 i 2009 i 2019 uhonorowane nagrodą „Fryderyk".

Od roku 1998 r. pianista zajmuje się również pracą pedagogiczną. Jest profesorem w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

W latach 2008-12 dodatkowo pełnił funkcję prorektora ds. nauki i dydaktyki, a w latach 2012-16 był kierownikiem Katedry Fortepianu w tej Uczelni. Od 2020 jest również pedagogiem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie

Juror międzynarodowych konkursów pianistycznych: im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu (2009), im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2015), im. Artura Rubinsteina w Pekinie (2016), im. Vladimira Horowitza w Kijowie (2016, 2019), im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (2010, 2013), a także wielu innych (Australia, Bułgaria, Francja, Japonia, Singapur, Włochy, USA). Prowadzi regularnie kursy pianistyczne w kraju i za granicą (Chiny, Japonia, Niemcy, USA). Pomysłodawca

i główny organizator (do roku 2017), Międzynarodowych Kursów Pianistycznych

w Katowicach. W 2014 roku powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. W bieżącym roku będzie jurorem w XVIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Waldemar Wojtal - uzyskał dyplom z wyróżnieniem w gdańskiej Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w klasie Zbigniewa Śliwińskiego. Studia podyplomowe odbył w Paryżu u Vlado Perlemutera oraz Suzanne Roche. Doskonalił swoje umiejętności na kursach mistrzowskich prowadzonych przez Georgi Seboka oraz Dietera Zechlina. Stypendysta Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie, laureat Estrady Młodych Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku oraz II Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego w Warszawie.

Koncertuje w Polsce i za granicą, m.in. we Francji, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Bułgarii, USA i na Ukrainie.

Głównym nurtem jego działalności zawodowej jest pedagogika. Od roku 1979 prowadzi klasę fortepianu w gdańskiej Akademii Muzycznej. Równocześnie pracuje z uzdolnioną młodzieżą średnich szkół muzycznych. Wśród jego wychowanków znajdują się laureaci wysokich nagród w konkursach pianistycznych.

Od wielu lat jest członkiem Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, w którym sprawuje opiekę merytoryczną nad wybitnie utalentowanymi młodymi pianistami wyselekcjonowanymi z polskich szkół muzycznych na podstawie znaczących osiągnięć konkursowych.

Współpracuje z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Centrum Edukacji Artystycznej, m.in. jako członek Rady do Spraw Szkolnictwa Artystycznego oraz juror organizowanych przez te instytucje przesłuchań ogólnopolskich i wykładowca seminariów dla nauczycieli klas fortepianu.

Prowadzi kursy mistrzowskie w kraju i za granicą. Jest jurorem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych, a także inicjatorem i organizatorem I Międzynarodowego Bałtyckiego Konkursu Pianistycznego.

Od roku 1999 do chwili obecnej jest kierownikiem Katedry Fortepianu w Akademii Muzycznej w Gdańsku, a w latach 1993-1999 oraz 2004-2005 był rektorem tej uczelni. Podczas jego kadencji Akademia Muzyczna przeniesiona została do nowej siedziby, w której się obecnie znajduje oraz zapoczątkowana została budowa nowego budynku, w którym otwarto w tym roku salę koncertową.

Za swoją działalność został uhonorowany nagrodami Ministra Kultury oraz odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis" oraz Medalem Edukacji Narodowej.